 |  |
Co nowego
W świecie Króla, zapracowanego i nieustannie zajętego dorosłego, pojawia się dociekliwy i ciekawy świata Chłopiec, który zaczyna mu zadawać szereg abstrakcyjnych i niewygodnych pytań. Burzy to dobrze zorganizowany, oparty na rutynach i nakazach świat oraz irytuje i rozdrażnia Króla. Wzywa on Straż, by pomogła mu pozbyć się Chłopca. Bezskutecznie… Za każdym razem Chłopiec wraca z nowym pytaniem lub wyzwaniem i coraz bardziej wytrąca Króla z równowagi.
Pogrzeb Jarosława Jakubowskiego to sztuka groteskowa, tajemnicza, irracjonalna. Przedstawia historię człowieka nazwanego On, mężczyzny w średnim wieku, męża z dziesięcioletnim stażem, ojca, który niczym bohater kafkowski zostaje zaskoczony szeregiem absurdalnych wydarzeń. Sztuka nie pokazuje tytułowego ceremoniału i jego składowych, tylko to, co następuje kilka dni przed nim. Akcja Pogrzebu rozgrywa się więc niejako w dwóch planach.
Absolwentka wydziałów reżyserii i wiedzy o teatrze na warszawskiej Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza. Studiowała także na wydziale sztuk wizualnych na Uniwersytecie w Bolonii oraz na reżyserii w rzymskiej Accademia Nazionale D’Arte Drammatica Silvio D’Amico. W latach 2014-2020 uczyła aktorstwa i dramaturgii w Ognisku Teatralnym u Machulskich (członek międzynarodowego stowarzyszenia teatrów dla dzieci i młodzieży ASSITEJ).
Trzy pary – w tym jedna lesbijska – biorą ślub, rozwodzą się i szukają... niektóre na powrót siebie wzajemnie, inne swojego własnego głosu i tożsamości – tym razem już osobno. W swoim pełnym rozmachu debiucie dramaturgicznym Paulina Ilska z lekkością żongluje stylami i konwencjami, przechodząc płynnie od teatru absurdu, przez psychologiczny realizm, do romantyzmu czy baśniowości rodem ze Snu nocy letniej.
Dziennikarka, pierwsze szlify zdobywała podczas festiwali teatrów alternatywnych w Łodzi. Edukatorka, m.in.: przez 10 lat prowadziła zajęcia w Monarze. Nieuleczalna teatromanka, uwielbia też prowadzić warsztaty z dziennikarstwa i twórczego pisania dla młodzieży. O teatrze, czasem też o literaturze i filmie, pisze do „Magazynu Kulturalnego Kalejdoskop”.
Mary Jane to historia trzydziestoparoletniej kobiety, która znajduje się w trudnej sytuacji rodzinnej. To dzielna matka, która samotnie wychowuje niepełnosprawnego syna Alexa. Jej zmagania z chorobą dziecka i przeciwnościami losu śledzimy poprzez spotkania z różnymi kobietami: administratorką mieszkania, pielęgniarką zajmująca się jej synem i jej siostrzenicą, koleżanką o podobnych doświadczeniach z internetowej grupy wsparcia, lekarką i muzykoterapeutką, Chasydką czy mniszką buddyjską.
Amerykańska dramatopisarka Amy Herzog znana jest z przejmujących, pogłębionych psychologicznie sztuk poruszających tematy dynamiki rodzinnej, relacji osobistych i złożoności ludzkich doświadczeń. Jest laureatką Drama Desk Award oraz była nominowana do Tony Award. Jej sztuka 4000 Miles, która została wystawiona na Off-Broadwayu w 2011 roku, znalazła się w finale Nagrody Pulitzera w dziedzinie dramatu.
Współczesny Hiob, którego biblijny wymiar zmalał tak, że została z niego jedna litera, przechodzi przez kręgi swego życia. Odbywa tę drogę, mieszając swe doświadczenia życiowe z kulturowymi poprzez spotkania z ludźmi związanymi z nim rodzinnie – Matką, Dziewczyną (żoną), Babcią i Dziadkiem, oraz zawodowo – Producentem i duszącym się, walczącym o tlen Bernhardem – Thomasem Bernhardem, austriackim dramatopisarzem, który zapewne jest dla niego punktem odniesienia w jego własnej twórczości.
Osiemdziesięciolatek, który podczas hiszpańskiej wojny domowej walczył po stronie republikanów, a potem przeżył obóz w Mauthausen, zamyka rozdział swojego życia, który nie dawał mu spokoju przez wiele lat. Niedługo przed śmiercią odwiedza wiejski hotelik prowadzony przez wnuczkę narzeczonej jego przyjaciela, który zmarł w obozie i wobec którego ma moralny dług. Inspiracją do napisania tekstu były przeżycia wujka autora, ale nie jest to utwór biograficzny.
Bohaterki Umrzeć ze śmiechu wracają do gry. Od śmierci Mary minął już jakiś czas i Connie, Lena i Millie, zgodnie z ostatnim życzeniem przyjaciółki, zwiedzają świat.
Na pogrzeb zmarłej na zawał Mavis zjeżdża się cała rodzina. W pierwszej scenie poznajemy mocno wahającą się przed wejściem do domu pogrzebowego córkę Mavis, Evelyn, która utrzymuje bardzo luźne stosunki z rodziną i uczestnictwo w ceremonii jest dla niej ciężką próbą. Evelyn rok wcześniej uciekła w ostatniej chwili z pogrzebu swojej siostry bliźniaczki, Sheili, która odbiła jej męża i po stronie której stanęła Mavis. Evelyn ma dwie córki bliźniaczki, z którymi po wyjeździe z rodzinnego małego miasteczka do stolicy również utrzymuje bardzo słaby kontakt.
Kanadyjska aktorka, pisarka, producentka, reżyserka i edukatorka. Deklaruje się jako zaangażowana feministka (jest jedną z inicjatorek ruchu #FringeFemmeTO). W latach 2019-2021 pełniła funkcję dyrektorki artystycznej teatru Thousand Islands Playhouse w Gananoque (Ontario). Ukończyła studia na University of Toronto, Sheridan College i Queen’s University.
Opiekunka Krzysia zrobiła z nim zakład, kto szybciej zaśnie, i niestety wygrała. Krzyś rozmyśla o tym, jak poukładany jest świat. Jest akurat czas przedświąteczny i wszyscy dorośli bardzo skupiają się na nadchodzących Świętach. I śpieszą się, żeby wszystko jak najlepiej zorganizować. Mama Krzysia spędza ten czas ze swoją nową rodziną i jego braciszkiem, bo akurat wypada teraz „tydzień taty”. Krzyś dzwoni do ojca, żeby podzielić się rozterkami, ale ten, jak zawsze zabiegany, nie ma dla niego czasu.
