 |  |
Co nowego
Nazwany przez jednego z krytyków parodią Kto się boi Virginii Woolf Deszcz meteorów zdaje się, zwłaszcza w sytuacji wyjściowej, nawiązywać do słynnego dramatu Albee’go. Oto bowiem w pewnej kalifornijskiej miejscowości dwa małżeństwa spotykają się na domową kolację, by oglądać zapowiadany na ten wieczór deszcz spadających gwiazd.
Ur. 1959 r. autor, aktor, reżyser, absolwent PWST we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów pracował w państwowych teatrach w Jeleniej Górze i Toruniu. Wraz ze swoją żoną Jadwigą Kuta – założył, zbudował i prowadził prywatny, kameralny Teatr Nasz w Michałowicach koło Szklarskiej Poręby. Teatr Nasz jest fenomenem w skali kraju, jako zupełnie niezależna finansowo i artystycznie placówka, która działała nieprzerwanie od 1991 do 2021 roku. Teatr ma na swoim koncie niemal 50 premier i ok. 4500 zagranych przedstawień. Tadeusz Kuta w swoim teatrze pełnił funkcje m.in.
Akcja sztuki Miejsce miłosierdzia rozgrywa się na Manhattanie, 12 września 2001 roku, w dzień po upadku wież World Trade Center. Chociaż na zewnątrz luksusowego mieszkania na Soho nadal wyją syreny, przebywająca tam para, Ben i Abby, bardziej koncentruje się na tym, co się stanie z ich gwałtownie psującym się związkiem niż na katastrofalnych wydarzeniach, które miały miejsce kilka kwartałów dalej.
Litery wypadają z listu. Kubek – umyty i samotny – wspomina dłonie, które kiedyś go trzymały. Kapcie taty nie mogą ruszyć się z przedpokoju. Maszynka do golenia szkoli z „samodzielności”. A niedopałek opowiada o pięciominutowej bliskości. Gdzieś między słowami – dziecko próbuje zrozumieć, co znaczy „nie ma taty”. TATA to opowieść o braku i o tym, co zostaje: przedmioty, zapachy, resztki, wspomnienia. To historia budowana z dziecięcych prób poskładania świata – przez literę, przez zabawę, przez absurdalną logikę języka.
40-letnia dziś Klara wraca wspomnieniami do krainy dzieciństwa, w której – zwłaszcza w Boże Narodzenie – wszystko było możliwe. Nie tylko to, że zagonieni na co dzień, wciąż zmęczeni rodzice, zatrzymywali się w pędzie i mieli dla siebie i dzieci czas i uwagę, a brat robił wyjątek i odrywał się od gier komputerowych. Możliwe były i inne cuda – choć dorośli uparcie twierdzili, że rozgrywają się jedynie w wyobraźni Klary. Oto w pewien wigilijny wieczór dostała od ojca chrzestnego dziadka do orzechów w formie żołnierza, który nocną porą nagle ożył i przemówił.
Sztuka zaczyna się od gorzkich wspomnień grupy dorosłych o tym, jak to nic w ich dziecięcej przeszłości nie było takie, jak trzeba. Wypowiadają litanię skarg na swoje uciążliwe życie w świecie upomnień, ograniczeń i dokuczliwości. Ten ponury wielogłos przerywa Pan Kleks. Proponuje im podróż w przestrzeni i czasie do świata, w którym wszystko jest możliwe i panuje absolutna wolność, a nauka jest czystą przyjemnością – do Akademii Pana Kleksa.
Minęło 40 milionów lat, od kiedy ostatnie pokolenie homo sapiens wędrowało po malutkiej, skalistej planecie Ziemi. Jeden z wielu gatunków humanoidów zamieszkujących obecnie galaktyki pragnie odtworzyć owiany legendą mit o swoich prymitywnych przodkach – zgłębić pytanie, jak to się stało, że człowiek zniknął z Ziemi i dotarł na Planetę B. Inscenizowana historia rozpoczyna się w XXI wieku, gdy za sprawą bezmyślnych działań człowieka następują błyskawiczne zmiany klimatyczne, a wiele zamieszkujących Ziemię gatunków już wymarło.
Reżyser, aktor, wykładowca AT im. A. Zelwerowicza w Warszawie, tłumacz. Ukończył Wydział Aktorski PWST filii we Wrocławiu i Wydział Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. W czasie studiów był związany z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Najnowsze spektakle Hussakowskiego to Kim jest Pan Schmitt? S. Thiéry w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Małe zbrodnie małżeńskie È. E. Schmitta w Teatrze im W. Siemaszkowej w Rzeszowie i Balladyna J. Słowackiego w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie.
Izraelski aktor, satyryk, dziennikarz i autor. Od piętnastu lat tworzy scenariusze do najpopularnieszego izraelskiego programu satyrycznego Eretz Nehederet. Jest aż sześciokrotnym laureatem Nagrody Izraelskiej Akademii Filmowo-Telewizyjnej za najlepszy scenariusz komediowy. Reicher jako dziennikarz współpracuje z czołowymi czasopismami izraelskimi. Karierę pisarską godzi z pracą dydaktyczną – jest nauczycielem historii i psychologii w szkole średniej w Tel Awiwie. W czasie zakończonej porażką kampanii premiera Ehuda Baraka pracował jako jego doradca.
Ur. w Jerozolimie autorka oraz reżyserka teatralna i filmowa. Studiowała dramatopisarstwo w HB Studio w Nowym Jorku i reżyserię w Seminarium Kibuców w Tel Awiwie. Międzynarodowy sukces przyniósł jej spektakl Third Generation. Jest reżyserką rezydentką i członkinią Rady Artystycznej Gorki Theater w Berlinie. Otrzymała Europe Prize for Theatrical Realities i dwukrotnie austriacką nagrodę Nestroy'a. Współpracowała m.in. z Schaubühne, Habima Theatre, Volkstheater (Wiedeń), Kammerspiele (Monachium) i Thalia Theater (Hamburg).
Wyobraźcie sobie Rzym. Ale nie ten z marmuru, tylko z gliny. Lejące się wino, tłuste dziki, podrabiane uczucia, śmiech tam, gdzie powinien rozlec się krzyk. Biesiada u Trymalhiona to pełnokrwista, piekąca groteska o społeczeństwie stojącym na skraju przepaści. W centrum tej opowieści stoi Trymalchion – wyzwoleniec-milioner, który zamiast duszy ma wykałaczkę, a zamiast honoru – fular z kutasikami.
