Trójka znajomych: Nona, Oki i Lam, mieszka w porzuconym domostwie, znajdującym się w postapokaliptycznej scenerii... W kranach nie ma już wody, ale mieszkańcy w swoim domu dysponują czymś znacznie cenniejszym: źródłem energii umożliwiającym obsługę i ładowanie elektronicznych sprzętów. Wiedzą jednak, że w każdej chwili ich „idylla” może się skończyć na skutek przybycia nowych osób… I dokładnie tak się w końcu staje.
Ze wspólnie wynajmowanego przez czwórkę znajomych singli mieszkania w niejasnych okolicznościach wyprowadza się Karol. Obecna podczas jego wyprowadzki jest wyłącznie Dżouli, dziewczyna, która cały swój czas spędza na esemesowaniu, rozmowach telefonicznych i umieszczaniu zdjęć w mediach społecznościowych. Jak powtarza później swoim współlokatorom – lubiącemu władzę Kimowi i niepewnemu siebie Rojowi – mężczyzna przed opuszczeniem ich wspólnego mieszkania powiedział, że „oddychanie jest uciążliwością, której nie sposób przezwyciężyć”.
Już za życia szykujący sobie w mieszkaniu katafalk Jar Bum oraz jego żona, Ula Bum, to rodzice Emilki Bum, młodej, zapracowanej i mieszkającej w mieście kobiety, która, zajęta innymi, „ważniejszymi” sprawami, dotychczas nie ułożyła sobie prywatnego życia. Dziewczyna szukając spełnienia w roli matki, decyduje się za pieniądze wynająć mężczyznę, który ją zapłodni, i umawia się z nim w swoim rodzinnym domu.
Trzymająca w napięciu, duszna atmosfera opartej na prawdziwych zdarzeniach sztuki Milnera to nie tylko tło dla świetnie poprowadzonego kryminału, ale może przede wszystkim pretekst do podjęcia w przejrzysty sposób refleksji nad konfliktem między Izraelem a Palestyną. To zatem tak samo thriller kryminalny i dramat psychologiczny, co lekcja historii pozwalająca na zrozumienie wycinka niezwykle złożonego problemu. Ta fragmentaryczność to jednak bynajmniej nie wada sztuki Milnera – sygnalizuje bowiem istnienie tych „faktów” i relacji między nimi, których utwór nie obejmuje.
Urodzony 3 lipca 1950 roku kanadyjski dramatopisarz, reżyser teatralny i dziennikarz. Syn polskich Żydów, którzy wyemigrowali przed II WŚ do Rosji, następnie do Niemiec i stamtąd do Kanady. W 1975, w czasie studiów, wraz z przyjaciółmi założył Great Canadian Theatre Company, profesjonalny teatr w Ottawie. W GCTC pracował jako dramatopisarz, reżyser oraz od 1991 roku jako Dyrektor Artystyczny. Pisał sztuki na zamówienie GCTC, a także Green Thumb Theatre w Vancouver oraz Canadian Broadcasting Corporation.
