Sztuki

Claus Peymann kupuje sobie spodnie i idzie ze mną na obiad

Bernhard, Thomas

Druga z cyklu trzech dramoletów Thomasa Bernharda, poświęconych Clausowi Peymannowi. Słynny niemiecki reżyser osiadł już na dobre w Wiedniu. Po przymierzeniu sześciu par letnich i ekskluzywnych spodni włoskiej marki Zegna, a także wybraniu i zakupieniu jednej z nich, spotyka się na spacer oraz wspólny obiad z samym autorem sztuki. Mężczyźni w drodze do restauracji komentują nowy nabytek dyrektora Burgtheater. Wspominają czasy, w których reżyser przy minus dwudziestu stopniach na zewnątrz chodził jeszcze w postrzępionych dżinsach i koszulce z napisem Coca Cola.

Claus Peymann i Hermann Beil na Sulzwiese

Bernhard, Thomas

Ostatnia z trzech dramoletów Thomasa Bernharda, poświęconych Clausowi Peymannowi: tym razem dyrektor Burgtheater wybiera się na wiedeński szczyt Sulzwiese, gdzie spotyka się ze swoim współpracownikiem i teatralnym dramaturgiem Hermannem Beilem. Mężczyźni siedzą pod kwitnącą lipą, zajadają ogromne wiedeńskie sznycle i patrząc na majaczące w oddali miasto, dyskutują o planach repertuarowych teatru. W rozmowie prym wiedzie przede wszystkim sam Peymann.

Claus Peymann opuszcza Bochum i jako dyrektor Burgtheater udaje się do Wiednia

Bernhard, Thomas

Pierwsza z cyklu trzech dramoletów Thomasa Bernharda, poświęconych słynnemu niemieckiemu reżyserowi teatralnemu, Clausowi Peymannowi, opowiada o momencie, w którym artysta opuszcza swoje rodzinne Niemcy, a także kierowany dotychczas teatr Schauspielhaus w Bochum, i przenosi się do Austrii, gdzie ma objąć dyrekcję samego wiedeńskiego Burgtheater. Akcja pierwszej sceny tej krótkiej jednoaktówki zostaje osadzona w dyrektorskim gabinecie w Schauspielhaus w Bochum. Christiane Schneider, sekretarka Peymanna, w towarzystwie samego dyrektora, pakuje przed wyjazdem jego walizki.

Woyzeck

Büchner, Georg

Woyzeck to jedna z najsłynniejszych i najczęściej wystawianych na świecie niemieckich sztuk dla teatru. Dramat Büchnera opowiada makabryczną historię inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami. Główny bohater był wzorowany na wyczytanym w aktach sądowych przypadku, jakim zajmował się ojciec Büchnera, lekarz sądowy, czyli żyjącym na początku dziewiętnastego wieku bezrobotnym, byłym żołnierzu i fryzjerze – Johannie Christianie Woyzecku – który pod wpływem zazdrości zamordował swoją ówczesną kochankę.

Oddech

Bernhard, Thomas

Kiedy Thomas Bernhard miał zaledwie osiemnaście lat, zmarł jego ukochany dziadek, dotychczas aktywnie zaangażowany w artystyczną edukację swojego wnuka. W tym samym czasie sam Bernhard zapadł na chorobę płuc i trafił do szpitala, a opiekująca się nim i doglądająca go matka niedługo później zmarła na raka. Autobiograficzny tekst austriackiego dramatopisarza w naturalny więc sposób wypełnia ponura atmosfera choroby i śmierci.

Baśń o Złotej Rybce

Kawalec, Katarzyna

Baśń o Złotej Rybce Katarzyny Kawalec to sztuka dla dzieci, będąca parafrazą tradycyjnej i powszechnie znanej bajki o tym samym tytule. Autorka, pracując nad swoim tekstem, zdecydowała się skorzystać również z fragmentów dzieł Bolesława Leśmiana, polskiego poety i prozaika żydowskiego pochodzenia, autora wielu wierszy, a także baśni pisanych prozą. Charakterystyczny, poetycki styl Leśmiana nadał sztuce wyjątkowego charakteru.

Horror szał

Pilarski, Przemysław

Romantyczna sylwestrowa noc we dwoje gdzieś na polskiej prowincji. On i Ona – choć Polacy z krwi i kości – przybywają z Londynu, gdzie mieszkają, do opuszczonego domu zmarłego dziadka mężczyzny. Nie trzeba długo czekać na dreszczyk emocji: kiedy On wychodzi z domu po drewno, kobietę nachodzi niosący złowieszcze ostrzeżenie tajemniczy Zdzisław, który nie bez powodu przypomina słynnego Wampira z Zagłębia... Niedługo potem do chaty przybywają kolejni niepokojący goście, co ku przerażeniu kobiety wydarza się bez cienia zaskoczenia ze strony jej partnera.

Lekcja

Kupis-Kucharska, Bożena

Krystyna – była śpiewaczka operowa pod siedemdziesiątkę – żyje wciąż swoimi dawnymi sukcesami. Salon w jej domu wypełniają nagrody, statuetki, dyplomy, a na telewizorze bezustannie odtwarzane są jej dawne występy i wywiady. Lucyna, pomoc domowa emerytowanej gwiazdy, cierpliwie znosi utyskiwania zgorzkniałej i sfrustrowanej artystki. Mimo ciągłych kłótni kobieta próbuje – bezskutecznie – zachęcać Krystynę do innych aktywności niż ciągłe rozpamiętywanie przeszłości.

Anna Viehmann, czyli ostatni proces czarownicy w mieście Hof

Franzobel

Anna Viehmann to postać historyczna. Położna, urodzona w małej miejscowości Lipperts, została stracona pod zarzutem czarów i konszachtów z diabłem. W 1665 roku oskarżono ją o spowodowanie pożaru w miasteczku. Zabobonnym mieszkańcom prościej było uwierzyć w fakt, iż ogniste płomienie były skutkiem jej tajemnych mocy niż nieszczęśliwego przypadku i słomiano-drewnianej architektury ich domów. Annę poddawano przesłuchaniom i brutalnym torturom tak długo, aż w końcu przyznała się do kontaktów z diabłem.

Kimberly

Schalko, David

Schalko w swojej pełnej mrocznych i tajemniczych symboli, erotyzmu i absurdalnego, czarnego humoru śpiewogrze, gdzie sceny dramatyczne przeplatają się z piosenkami, po mistrzowsku łączy konwencje psychologicznego thrillera erotycznego, horroru i komedii. Literatura miesza się tu z prawdziwym życiem, a fantazja, gra pozorów i pragnień z szaleństwem. Miłość i namiętność, które, na przemian z nienawiścią i morderczymi zamiarami, łączą wszystkich bohaterów Kimberly, okazuje się uczuciem mrocznym i zabójczym, balansującym na granicy kiczu.