Sceny naiwności to świetny materiał na gorący hit. Krwiste charaktery, dowcipny dialog i dynamiczna dramaturgia. Czas zaufać nowej marce – „komedii.pl”! Początkowa sytuacja przypomina scenę jak z dobrego serialu. Oto jak autor zachęca nas na gorąco do lektury świeżo ukończonej komediofarsy:
„Podobno nie należy się śmiać z cudzego nieszczęścia. Jeśli jednak dotyka ono emerytkę, która daje się oszukać metodą "na wnuczka", mimo że nigdy nie miała dzieci – śmiech jest reakcją naturalną, żeby nie powiedzieć: wskazaną. Danuta, kobieta w średnim wieku, wiedzie spokojne życie na emeryturze. Jeden telefon od policjanta wywraca jej świat do góry nogami. Okazuje się bowiem, że nie tylko jest gotowa oddać wszystkie swoje oszczędności oszustowi, by ratować wnuczka przed zasłużoną karą, ale także regularnie płaci zaliczki na poczet „nagrody”, kupuje "ścierki zaprojektowane przez specjalistów z NASA" oraz płaci krocie za "odpromiennik", który ma uchronić ją przed działaniem żyły wodnej. Na szczęście do akcji wkracza jej przyjaciółka, która próbuje jej uświadomić zagrożenia współczesności angażując do pomocy "rasowego detektywa", Waldemara. Czy oszust wpadnie w zastawioną pułapkę? Kto z sytuacji wyjdzie obronną ręką? Czy w tym całym szaleństwie jest miejsce na miłość? I co ma z tym wszystkim wspólnego... Jerzy Połomski?”
Nic dodać, nic ująć – może jedynie kilka słów od agentki z tzw. perspektywy kobiecej:
Początki śmiechu jako zjawiska społecznego wśród homo sapiens nie świadczą o subtelności naszego gatunku. Dopracowaliśmy się nawet przestrogi ludowej: „nie śmiej się dziadku z cudzego wypadku” – ale to, z czego się śmiejemy w tej komedii, to przede wszystkim kobieca, absolutnie podświadoma słabość do munduru, nawet w wariancie audio – wystarczy męski głos o miłym tembrze w słuchawce oraz wykorzystanie autorytetu funkcjonariusza policji, żeby starsza pani uwierzyła w bujdę. Ponadto w komedii śmieszą nas słodkie stereotypy: casus pukania kijem od szczotki w sufit czy modły o „śmiertelne zejście” wroga z góry.
Ów wróg ostatecznie okaże się synem nielubianej sąsiadki, a zarazem dżentelmenem i niebawem potencjalnym panem młodym, od lat śmiertelnie zakochanym w naszej naiwnej bohaterce 60+.
- UWAGA! W spektaklu wykorzystywane są fragmenty utworu Jerzego Połomskiego „Bo z dziewczynami”. Jako utwór finałowy autor poleca cover tej piosenki w wykonaniu Jerzego Połomskiego i zespołu Big Cyc.