„Autor ma dobry słuch na procesy, które się wokół niego odbywają, wyczuwa, w którą stronę cywilizacja zmierza, jak prądy tych najtrudniej definiowalnych i najtrudniej wyrażalnych, ale jednak jakoś wyczuwalnych emocji i procesów społecznych się zmieniają. Po opisaniu momentu przemiany społeczno-kulturowej w Polsce lat 90., czyli przyśpieszonym dochodzeniu Polski do ponowoczesności, stawia teraz kolejny krok i pyta: jaki jest dzisiaj człowiek czasów ponowoczesnych? Czy jest to ten przepowiedziany przez Fryderyka Nietzschego „ostatni człowiek”, czyli nieubłagana konsekwencja procesów nowoczesnościowych, które Nietzsche tak wnikliwie i trafnie opisał?”

ze wstępu dr Jagody Hernik Spalińskiej

Sztuki publikowane w antologii:

• Beatlesi. Zaginiona piosenka
• Ściek
• Człowiek, który nie umiał odejść
• Sonia. Sztuka na aktora i dmuchaną lalę
• Kucharz
• Prawda
• Licheń Story
• Magik
• Powrót Kobiety Psa
• Kosmonauci

"Jarosław Jakubowski jest jednym z najciekawszych współczesnych polskich dramatopisarzy. W swoich tekstach porusza drażliwe kwestie społeczno-polityczne i religijne, przekuwając je w ważne składowe kryzysów osobowości bohaterów i przemian ich duchowości.

Mimo że wychodzi od rzeczywistych i aktualnych zdarzeń, interesuje go nie ulotne "tu i teraz", lecz ontologiczna sprzeczność leżąca w istocie bytu. To właśnie, podobnie jak żywe postaci, interesujący, nowatorski język i klasyczna konstrukcja sprawiają, że dramaty Jakubowskiego to nie tylko świetny materiał dla teatru, lecz także znakomita literatura, po którą warto sięgać."

Ryszard Klimczak, "Dziennik Teatralny"

"Podczas czytania jego tekstów uderza bowiem autorska empatia wobec bohaterów – bez względu na ciążące na nich winy niemal zawsze daje im się prawo do wypowiedzenia swoich racji, do obnażenia własnego wnętrza. Mordercy i oprawcy miewają kochające rodziny, żyją jak każdy z nas, mają swoje codzienne zajęcia i sprawy. (...) Dzieli się zatem z czytelnikami bądź widzami obsesjami i lękami swoich postaci nie tyle po to, by epatować i dokonywać przekroczeń, czy też pokazywać, jak sobie z nimi lepiej lub gorzej radzą, ale przede wszystkim po to, byśmy mogli poznać człowieka w całym jego skomplikowaniu i niejednoznaczności."

Jarosław Cymerman, "Teatr"

Wydania dofinansowane ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.