Wołłejko, Magdalena vel Meggie W. Wrightt

Okoliczności związane z pandemią zmuszają dwie podstarzałe, acz sympatyczne i nieco ekscentryczne siostry do zamieszkania razem. Starsza z nich, Freda, emerytowana aktorka jednej znaczącej roli, do której wciąż powraca, ma za sobą wiele mniej lub bardziej udanych krótkotrwałych związków i ciągle czeka na tę wielką, prawdziwą miłość, zaspokajając na razie potrzebę bliskości wielogodzinnymi rozmowami z sąsiadem. Zuza, emerytowana tancerka drugiego planu, spędziła całe życie u boku męża, z którym się właśnie rozstała i teraz chciałaby rzucić się w wir szaleństw, nadrabiając stracone lata, w czym mają jej dopomóc portale randkowe (na których oczywiście nie podaje prawdziwego wieku).

Choć siostry łączy wspólny cel – znaleźć się w ramionach mężczyzny – i kłopotliwie identyczny dzwonek w telefonie, osobowościowo nie mogłyby się bardziej różnić. Pedantyczna, przemądrzała Zuza o ciętym języku wytyka naiwnej, łatwowiernej siostrze spijaną nader ochoczo domową nalewkę i ciągły bałagan. Ta z kolei, ćwicząc zapamiętale jogę, wyśmiewa nieustanną rozpaczliwą dietę młodszej siostry. By pójść z duchem czasu, a także poszerzyć krąg znajomych i zyskać popularność, Freda i Zuza postanawiają stworzyć program na żywo online i już wkrótce ich ekran zaczynają zaludniać nie mniej od nich egzotyczne indywidua różnego autoramentu. Czy program pomorze siostrom w spełnieniu marzeń? A może owo spełnienie jest bliżej, niż mogłyby się spodziewać? Ciepła komedia dla miłośników humoru w typie hitowego „Klimakterium”. 
 

Do bajkowej posiadłości nad jeziorem w swoją trzydziestą rocznicę ślubu przyjeżdża scenarzysta popularnych seriali Konrad. Ani mu jednak w głowie spędzać ten wieczór z małżonką. Od podstarzałej gwiazdy filmowej o dźwięcznym imieniu Izabella stanowczo woli młodą seksbombę Blankę. Marzenia o namiętnym zbliżeniu rozwieje jednak nieoczekiwane, tragiczne zdarzenie. Wypadek? Samobójstwo? Czy aby nie morderstwo? Tę zagadkę spróbuje rozwiązać niestrudzony Inspektor Policji. Choć jednak dwoi się i troi, bohaterowie nie ułatwiają mu zadania. Utrudnia je też ukryty w trzcinach duch i nieodstępujące go na krok hipochondryczne medium – bliźniacza siostra Inspektora Józefina. Co z tego wszystkiego wyniknie? Będą państwo zdziwieni. Ta pełna humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji Komedia z dreszczykiem trzyma w napięciu i zaskakuje do samego końca. Zanurzmy się w świat celebrytów, intryg, zdrad, tajemnic i duchów.

Kiedyś piękni, młodzi, jurni, z gitarami przewieszonymi przez ramię, teraz... cóż, są nieco podtatusiali. Siwiejący Maks wciąż jest wierny rockowej stylówce, Kris to inteligent pod krawacikiem, a Adam obwiesza się złotem i chwali zaparkowanym przed budynkiem jaguarem. Spotykają się niby przypadkiem, ale okazuje się, że tak naprawdę znają się od lat. Przybyli do hotelu po skorzystaniu z aplikacji Szukam Kumpla. Okazuje się, że byli kompanami z liceum, a na dodatek mija trzydzieści lat od ich ostatniego spotkania, od matury. W czasach szkolnych mieli swoją kapelę, dzięki której zdobywali serca dziewcząt. Do kompletu brakuje jeszcze tylko czwartego kolegi z zespołu zwanego Rudym. Panowie oddają się wspomnieniom i muzykowaniu. Wspólnie wykonują nieśmiertelne songi Czerwonych Gitar, które ilustrują akcję. Zamiast Rudego do kompanów dołącza Ewa − atrakcyjna pracownica opustoszałego hotelu. Okazuje się, że Ewa wie co nieco o losie Rudego...

Dinozaury rocka to kolejna sztuka muzyczna Magdy Wołłejko. Tym razem autorka bierze na warsztat hity Seweryna Krajewskiego i spółki. Wołłejko ma talent do pisania żywych, błyskotliwych dialogów, do celnego ripostowania. W sztuce, zamiast wątku romantycznego obecnego choćby w Duecie, jest mnóstwo żartów, niekiedy bardzo pieprznych. Panowie w średnim wieku, którzy nie potrafią się pogodzić z utratą uroku godnego Adonisa, przerzucają się dowcipami i docinkami. W finale triumfuje zaś męska przyjaźń. 

Istnieje obiegowa opinia, że panowie w średnim wieku czasem najzwyczajniej tracą rozum. Patrząc na zachowanie trzech przyjaciół: dystyngowanego homoseksualisty Leo, lowelasa Toma i przechodzącego różne perypetie z eksżoną Kena, można dojść do wniosku, że mężczyźni w kwiecie wieku pochodzą z bardzo ekstrawaganckiej planety.

Tytułowi hipochondrycy spotykają się, by uczcić urodziny jednego z nich. Jedną z ich "rozrywek" jest studiowanie atlasu chorób. Każdy z nich znajduje u siebie symptomy mające świadczyć o śmiertelnej przypadłości. Licytacja, kto bardziej cierpi i kto najszybciej umrze sprawia, że atmosfera zaczyna robić się gorąca. Męski sabat zmienia się jednak w noc, której nigdy nie zapomną. W drzwiach mieszkania zjawia się była żona Kena, Pam. Jakiś czas później zjawiają się: kochanek Pam, chirurg plastyczny o imieniu Vito, Ben, czyli były partner Leo, oraz młodziutka Gina, będąca w zaawansowanej ciąży kochanka Toma, a zarazem córka zaborczego Vito. Najrozmaitsze mechanizmy qui pro quo, żarty słowne i sytuacyjne, umiejętne stopniowanie dramaturgii oraz umiejętne wplecenie wątku sensacyjnego czynią z tej sztuki świetną, energetyczną farsę, o czym świadczy jej kilkunastoletnia obecność w repertuarze Teatru Syrena.

PRASA

• "Trzech mężczyzn, którzy nie potrafią się pogodzić z upływającym czasem, stara się stawić czoła zaskakującej rzeczywistości. Jest zabawnie, zajmująco, z przymrużeniem oka. Ten spektakl wywołuje emocje, prowokuje do śmiechu. Halo! Niekontrolowane napady śmiechu?! Drżenie żuchwy?! Skurcze przepony? To na pewno musi być «Klub Hipochondryków»".

- Katarzyna Hanna Binkiewicz, krytykat.wordpress.com

• "«Klub hipochondryków» to propozycja inna niż większość sztuk opartych na angielskim humorze. Tam komizm przejawia się głównie w dowcipie sytuacyjnym, tu ironiczne sytuacje są poparte rozbudowanymi, inteligentnymi dialogami. Te dwa czynniki idealnie się uzupełniają, a w połączeniu z profesjonalnym aktorstwem sprawiają, że historia słabości bohaterów dramatu spotka się z uznaniem także męskiej części widowni."

- Michał Janusz, Teatr dla Was

Mary, Nikol i Gosia to kobiece trio czekające na uśmiech losu. Przypadek przywiódł je na ten sam casting, gdzie, w oczekiwaniu na tajemniczego reżysera, zaczynają pogawędkę i odkrywają, że chodziły niegdyś do jednej szkoły − a co więcej, czuły miętę do jednego mężczyzny...

Trzy bohaterki odpowiadają trzem popularnym typom postaci kobiecych z komedii romantycznych. Jowialna, praktyczna Gosia to stateczna pani domu, która usilnie walczy z nadwagą − co niezmordowanie podkreśla, pochłaniając kolejne ciastka. Nikol to królowa botoksu, typ "zimnej suki" czy żmii (która skrywa jednak swoją słodką stronę), próbująca swoich sił na estradzie. I wreszcie Mary, niepoprawna romantyczka tęskniąca za dawną miłością...

Jest i on − bohater wspomnień i fantazji, Rafał zwany Rafaelem. Zbudowany jak antyczny heros, ognisty jak latynoski kochanek, tajemniczy niczym mężczyźni z portretów Rafaela Santi. W przeszłości narobił zamieszania w życiu każdej z castingowiczek. W finale okazuje się, że reżyser, na którego czekają bohaterki, to właśnie Rafael − nieco starszy, jednak nie mniej atrakcyjny. W finale koleżanki dostają to, o czym marzyły. Gosia zaległe alimenty, Niki upragnioną rolę w musicalu, zaś Mary − cóż, odzyskuje miłość swojego życia (czyli oczywiście Rafaela). Wszystko kończy się dobrze, ale droga do happy endu nie jest prosta... Czy zaproszenie pań na casting jest próbą rozliczenia się Rafała z przeszłością donżuana? Czy to wszystko wystarczy, by zadośćuczynić za grzechy młodości?

Autorka zręcznie wplata w swoją uroczą, bezpretensjonalną komedię piosenki z repertuaru Urszuli Sipińskiej. Utwory komentują relacje między bohaterami i odnoszą się do sentymentalnych wspomnień z lat młodości, kiedy panowała wieczna wiosna.

Duet to urokliwa komedia romantyczna oparta na nieśmiertelnym motywie „miłości od pierwszego wejrzenia”. Ona i on, dwójka singli przed czterdziestką, wprowadzają się do nowych mieszkań w budynku-bliźniaku, ich podwórka dzieli tylko  niski żywopłot. Czy to początek wielkiej sąsiedzkiej kłótni? Bynajmniej! Będzie iskrzyło…

Małgosia liże rany po rozstaniu, których nawet towarzystwo ukochanej Kazi nie może ukoić. Szuka ratunku zakładając profile na stronach randkowych. Po pewnym czasie odzywa się do niej niejaki „Odrażający Drab”. Tymczasem kobieta nawiązuje znajomość ze swoim nowym sąsiadem, Danielem. Daniel jest kuty na cztery nogi – domyśla się, że atrakcyjna sąsiadka została porzucona przez partnera i chwilowo kieruje nią nienawiść do męskiego rodu, dlatego postanawia udawać wrażliwego geja, by zdobyć jej zaufanie, a przecież od początku świata wiadomo, że taaaki przyjaciel jest na wagę złota. Super mężczyźnie niełatwo jednak ukryć fascynację piękną Małgosią. Tym bardziej, że to on również jest „Odrażającym Drabem” z aplikacji randkowej. Teraz musi dwoić się i troić, żeby pokazać zainteresowanie nie tylko w świecie wirtualnym, ale i w realu… Czy uda mu się korzystnie rozegrać tę partię?

Autorka zgrabnie przeplata swoją historię ponadczasowymi piosenkami z Kabaretu Starszych Panów, które uroczo wykonują Małgosia i Daniel razem lub osobno w ramach miłosnych podchodów. Lekka i dowcipna komedia romantyczna Magdaleny Wołłejko stanowi hołd dla twórczości Wasowskiego i Przybory. I stanowi inspirujący materiał dla dwojga aktorów, między którymi jest chemia. Zatem powierzamy ten tekst teatrom, w których nie trudno o taką uroczą parę. Najlepiej z towarzyszeniem muzyki wykonywanej na żywo!

Trzy kobiety spotykają się w restauracji hotelowej, by zapić i zajeść smutki – czyli niedawne porzucenie przez partnerów. Jedynie Anna wydaje się być względnie szczęśliwa, choć jej mąż Tadeusz całymi dniami przesiaduje na planie filmowym. Gdyby tylko wiedziała, że Tadeusz przebywa w tym samym hotelu – a dokładnie w sypialni – z młodziutką Gabi, córką jednej z jej przyjaciółek! I bynajmniej nie jest to spotkanie służbowe…

Sprytne koleżanki szybko wywęszyły fakt, że niewierny małżonek znajduje się w tym samym budynku. Starają się chronić Annę przed bolesną prawdą, co prowadzi do rozwoju nieoczekiwanych wydarzeń. Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Choć dawne konstelacje partnerskie rozpadają się, w finale powstają zupełnie nowe – lepsze. Ciekawska Iza rozpoznaje w kelnerze Mario swoją dawną miłość z wakacji w Złotych Piaskach, jednak woli oddać się uciechom z namiętną Doris, a w finale staje na ślubnym kobiercu z Anną. Mario znajduje pociechę w ramionach Gabi, a Tadeusz składa małżeńską przysięgę Doris – bo tylko czarujący drań może dogadać się z nimfomanką. Pozostaje zakrzyknąć: niech żyje miłość! – no i oczywiście romans.

• O realizacji w Sydney przeczytać można tutaj.

To mógłby być zwykły męski wieczór. Lecz spotkanie artysty estradowego Leo, playboya Toma i Kena, który właśnie wrócił z wakacji na Bora-Bora (czy też raczej bara-bara, jak kąśliwie zauważają koledzy), przeradza się w seans spirytystyczny: drzwi trzaskają, telewizor włącza się samoistnie, nie pomagają nawet warkocze czosnku…

W apartamencie pojawia się „pogotowie spirytystyczne” pod postacią Apolliny – temperamentnej hochsztaplerki, której gwara śląska w zderzeniu z uprawianym zawodem wprawia mężczyzn w osłupienie. I choć źródłem niepokojących odgłosów okazuje się brat Apolliny, dozorca Albert, to jednak jest to tylko początek przygód ze światem paranormalnym. Za pośrednictwem Pameli, niezbyt stałej w uczuciach żony Kena, na scenie materializuje się prawdziwy Duch… w ciele przystojnego ratownika z Bora-Bora. Skontaktować się z nim potrafi tylko Leo. W pewnym momencie bohater zaczyna mieć wątpliwości. Co jeśli wizyta gościa z zaświatów okaże się tylko snem…? Ale skoro to tylko sen, to dlaczego „zjawa” potrafi doskonale przewidywać przyszłość, łącznie z wiadomością o ogromnym spadku i zwycięskimi numerami totolotka?  Jeśli proroctwo duchów sprzed 327 lat się ziści, rodzina powiększy się o nowych członków i otrzyma wielki SPADEK po szkockich przodkach, tj. ogromne zamczysko, w którym oczywiście straszy, co zapowiada się już na turystyczny bum...

Istnieje również wariant sztuki na nieco większą obsadę, pt. Tajemnicza przesyłka – w tej wersji panów opowiadających pieprzne dowcipy zastępuje rodzeństwo w nieco starszym wieku, żartujące głównie z bolączek jesieni życia – a i duchy pojawiają się w trochę zmienionej formie. Oba warianty łączy jednak niesamowita błyskotliwość w tworzeniu dialogów (riposty-perełki!), zwariowany humor i wyraziste postaci – zarówno te z planu rzeczywistego, jak i astralnego.