Činohra Národního divadla
Anenské náměstí 2, 110 00 Praha 1
Scenarzystka, dramatopisarka i dramaturg. Studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim, scenariopisarstwo w Łódzkiej Szkole Filmowej i reżyserię fabularną w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Uczyła się też w Szkole Dramatu przy Laboratorium Dramatu. Jest autorką scenariuszy do seriali telewizyjnych i krótkich filmów. Warsztat szlifuje uczestnicząc w międzynarodowych warsztatach, takich jak Midpoint, Passion to Market, czy Films For Kids Pro.
W roku 2006 zdobyła nagrodę Teatru Starego i miesięcznika „Dialog” za dramat Macica, który miał swoją polską premierę w Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach. Sztuka została wystawiona również w teatrach Lofft w Lipsku, Brett w Wiedniu i w teatrze Akademii Teatralnej w Brnie.
Dla dorosłych napisała również western muzyczny Koniec Świata w Deer’s Hill City wystawiony w 2015 roku w teatrze Norwida w Jeleniej Górze oraz Cizi Jazyk (Język Obcy), który miał prapremierę w roku 2017 w praskim teatrze X10.
W 2010 roku otrzymała pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym przez poznańskie Centrum Sztuki Dziecka za sztukę Pierwszy Człowiek Świata. Dramat został wystawiony w katowickim teatrze Rawa w 2015 roku. Jest autorką sztuk dla dzieci takich jak Pacan - historia o miłości, Mika sull on janonen? napisana na zamówienie i zrealizowana w fińskim Teatteri Mukamas, Królewna Logorea i Niedźwiedź wystawiona w teatrze Guliwer w Warszawie, Gniazdo grane w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie, Sprzedawcy Bajek w teatrze Polskim w Bydgoszczy.
Jako autorka adaptacji scenicznych i dramaturg pracowała między innymi przy Smutnej Królewnie Michała Walczaka, Koziołku Matołku Kornela Makuszyńskiego, Momo Michaela Ende, Peer Gyncie Henrika Ibsena, Madame Antoniego Libery i Wakacjach Mikołajka według Rene Goscinnego.
Od 2012 kierowniczka literacka Wrocławskiego Teatru Lalek. Jej sztuka SAM, czyli przygotowanie do życia w rodzinie, wyreżyserowana została w tym teatrze przez Jakuba Kroftę w 2014, a spektakl zdobył główną nagrodę w 20. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Również dla wrocławskiego teatru powstał dramat Piekło-Niebo, który został doceniony nagrodą za najlepszy tekst dramatyczny w 23. Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz jako pierwszy w historii tekst dla dzieci znalazł się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Za sztukę autorka otrzymała również nagrodę Festiwalu Małych Prapremier i Wrocławską Nagrodę Teatralną.
Bez oporów pisze skecze kabaretowe, piosenki i krótkie opowiadania (Zwierzątko nagrodzone w konkursie Szaloma Asza, Wracanie wyróżnione w konkursie Uniwersytetu Gdańskiego). Zdarzyło jej się również stworzyć komiks opublikowany w Krytyce Politycznej, słuchowisko radiowe Mateusz w piekle oraz reżyserować film instruktażowy dla młodych matek na temat karmienia piersią.
przekład i reżyseria: Jakub Krofta
The Tamási Áron Theatre Romania, Sfantu Gheorghe
The University of Arts Targu Mures – Studio Theatre, Romania
przekład: Patrycja Paszt
Teatr Lalki I Aktora Kubuś, Kielce
Okraszona absurdalnym humorem quasi-autobiograficzna opowieść wysnuta przez postać zwaną Ja. Akcja rozgrywa się w trakcie warsztatów scenariopisarskich, w których uczestniczą aspirujący środkowoeuropejscy filmowcy. Pogadanki o wzorcowej konstrukcji fabuły i tworzeniu modułów dramaturgicznych nie znajdują odzwierciedlenia w „życiu”. Utopijny porządek, w którym pokonywanie piętrzących się przed bohaterami przeszkód kończy się upragnioną nagrodą, zostaje zakwestionowany. Nie bez przyczyny Ja powie: „Wybaczcie, ale tak wygląda prawdziwe życie. Że w większości przypadków nie mamy pojęcia, do czego to wszystko zmierza”. Bohaterka, powołana do życia przez wspomnianą Ja, sama zaczyna tworzyć nowe, gargantuiczne postaci. Fikcja i rzeczywistość przenikają się, postaci wymyślają siebie wzajemnie, buntują się przeciwko scenariuszowym „wzorcom z Sevres” i wszechwładzy swoich demiurgów.
Tytułowy „język obcy” odnosi się nie tylko do wielojęzyczności uczestników warsztatów – to również nieumiejętność swobodnego komunikowania się, wyrażania uczuć – i to pomimo swady w tzw. pitchingu. Obcy język – to również widmo niepokojących, faszyzujących tendencji rodzących się w Środkowej Europie. Ludzi łączy potrzeba integracji – czy to w formie konsolidacji przeciwko różnym przejawom szowinizmu, czy wręcz przeciwnie, poprzez fanatyzm i agresję.
"[...] To komedia, która żywi się samym procesem pisania, ukazując skomplikowaną, choć żartobliwą relację między autorką a jej bohaterką. Coś nam się przypomina, gdy ta pierwsza mówi do drugiej: „Jesteś główną bohaterką. Musisz coś robić, żeby coś się działo. Ludzie nienawidzą, jak się nie dzieje”. Toż to znowu Tadeusz Różewicz, tym razem jednak z »Kartoteką«. Maria Wojtyszko zagląda za kulisy kina i teatru, przypatruje się scenariuszowym warsztatom, zaprasza na scenę filmowca z Węgier, scenarzystę ze Stanów, »filmowczynię« ze Słowacji, aby dać nam nową »Kartotekę«, dostosowaną do nowych czasów i nowej wrażliwości.
− ze wstępu Jacka Wakara do antologii Polska jest mitem. Nowe dramaty
