Tučková, Kateřina
Urodzona 31 października 1980 w Brnie pisarka dzieciństwo spędziła w niedotkniętej niemal wpływami reżimu komunistycznego południowomorawskiej wsi Moutnice, gdzie rytm życia wyznaczała przyroda, obrzędy kościelne i prace gospodarskie. Przestrzeń ta stała się ważnym źródłem inspiracji dla późniejszej twórczości pisarki. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych wraz z matką i siostrą przeprowadziła się do położonego w bliskim sąsiedztwie Brna miasteczka Kuřim. W Brnie ukończyła liceum ogólnokształcące oraz studia na Uniwersytecie im. Masaryka (historia sztuki oraz język czeski i czeska literatura). W roku 2001 zamieszkała w centrum Brna, przy ulicy, skąd w 1945 roku wypędzeni zostali niemieccy mieszkańcy, z których sformowany został tzw. „brneński pochód śmierci”. Odkrycie tego faktu stało się inspiracją do napisania powieści o brneńskiej Niemce, Gercie (Vyhnání Gerty Schnirch).
Już w trakcie studiów zaczęła się udzielać jako organizatorka wystaw swoich rówieśników. W roku 2004 powołała do życia projekt ARSkontakt – coroczną, cykliczną wystawę, podczas której przyznawano Nagrodę ARSkontakt, będącą formą wsparcia dla młodych malarzy. Od 2006 r. pracowała jako kuratorka galerii prowadzonej przez organizację pozarządową, w której prezentowane były prace artystów najmłodszego pokolenia. Obecnie jest niezależną kuratorką i pracuje głównie nad projektami o charakterze międzynarodowym. Jej największymi dotychczasowymi osiągnięciami na tym polu były realizacje wystaw Transfer w galerii Whitebox w Monachium oraz w Czeskim Domu Narodowym (Česká národní budova) w Nowym Jorku oraz objazdowej wystawy Our House Is Your House prezentowanej w Dreźnie i w Monachium. W 2014 roku obroniła pracę doktorską w Instytucie Historii Sztuki Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Karola w Pradze.
Jest autorką publikacji z zakresu sztuki (Nová trpělivost: Hranice ustupují, 2007; Slovem i obrazem, 2008; Normální malba, 2009). W swoich pracach zdarza jej się łączyć wiedzę naukową z zakresu historii sztuki czy historii literatury z talentem literackim, czego przykładem mogą być beletryzowana biografia malarza Kamila Lhotáka widziana oczyma jego syna Můj otec Kamil Lhoták (2009) czy monografia twórczości czeskiej pisarki Věry Sládkovej Věra Sládková, prozaické dílo (2009).
Kateřina Tučková debiutowała na łamach czasopisma Tvar w roku 2003, swoje opowiadania publikowała również w pismach Netřesk, Tvar, Literární noviny i Weles. Opowiadanie Poslední večer weszło do zbioru współczesnych czeskich opowiadań kobiecych Ty, která píšeš (2008). Debiutem książkowym była nowela Montespaniáda (2006), ale uznanie w oczach czeskich czytelników przyniosła jej dopiero powieść Vyhnání Gerty Schnirch (2009), za którą otrzymała nominacje do prestiżowych czeskich nagród literackich - Ceny Jiřího Ortena i Ceny Josefa Škvoreckého. W 2010 roku została uhonorowana nagrodą czytelników Magnesia Litera. Jesienią 2014 roku adaptację powieści przedstawił brneński teatr HaDivadlo (reż. Marián Amsler).
Trzecią powieścią pisarki są Boginie z Žítkovej (Žítkovské bohyně, 2012), w której ponownie podjęła temat czeskiej historii. Tym razem opisała dzieje rodu uzdrowicielek z Białych Karpat. Bohaterki powieści, które do niedawna rzeczywiście żyły w górach na południu Moraw, przetrwały procesy czarownic w XVII w., prześladowania ze strony kościoła trwające nieprzerwanie aż do XX w., nie zniszczył ich okres okupacji faszystowskiej i dopiero reżim komunistyczny doprowadził do ich unicestwienia. W marcu 2014 roku odbyła się premiera adaptacji w Teatrze Miejskim (Městské divadlo) w Zlínie, której współautorem i reżyserem był Dodo Gombár.
Kateřina Tučková mieszka w Pradze i w Brnie.