DiPietro, Joe

Deszczowego wieczoru w 1943 roku w salonie ponurego domu pułkownika Claythorne’a spotyka się grupa osób złożona z dwóch córek pułkownika - Dotty i Clarice, narzeczonego Clarice - Jaspera, autora powieści kryminalnych Arthura Whittingtona oraz przyjaciółki Dotty z Klubu Zbrodni - pani Peck, matki lokalnego detektywa. Po emocjonującej rozmowie na temat intrygi powieści kryminalnej, która nie wiadomo, czy ma mieć miejsce tylko na kartach przyszłej powieści Whittingtona, czy ma zdarzyć się w rzeczywistości, towarzystwo udaje się na spoczynek, oprócz pisarza, który zamierza, pod wpływem inspirującej rozmowy, pisać swoją nową książkę. Niestety, kiedy zostaje w salonie sam, na skutek wypitego Bourbona, Arthur Whittington osuwa się martwy na sofę. Na tę scenę wchodzi detektyw Peck, syn pani Shirley Peck, który mimo szalejącej burzy dociera do posiadłości, by odebrać matkę. Zastawszy trupa, detektyw Peck zmuszony jest przeprowadzić śledztwo, w którym podejrzani są wszyscy domownicy, a zawodowe doświadczenie policjanta jest dość ubogie. Na szczęście jego mama, wdowa po najlepszym detektywie w kraju, ma nieco więcej doświadczenia. Na szczęście, bo niedługo po śmierci Whittingtona pada kolejny trup. I w tym wypadku motyw do popełnienia zbrodni mają już wszyscy domownicy, no może oprócz mamy detektywa. Pułkownik Claythorne, bo to on jest kolejną ofiarą, to stary rodzinny despota, który dręczył swoje córki, a teraz, jak się okazuje, również jedną z nich (nie wiadomo którą) wydziedziczył. Detektyw Peck przeprowadza swoje pierwsze w życiu samodzielne śledztwo (no może nie tak całkiem samodzielne), które kończy się znalezieniem mordercy i nie tylko. W jego toku pojawiają się pytania, czy każdy trup jest nim naprawdę, czy każdy dowód rzeczowy jest wiarygodny, czy kobieta może być detektywem i co ma z tym wszystkim wspólnego Bella Donna?

Urocza, najnowsza komedia kryminalna Joego DiPietro („Kłamstewka”, „Martwa natura”) udowadnia, że autor, który dał się poznać jako mistrz tkania intrygi, jest nim w istocie, tu bawiąc się opowieścią kryminalną w stylu Agathy Christie.
Światowa prapremiera miała miejsce w New Theatre And Restaurant w Overland Park jesienią 2024 roku i cieszyła się uznaniem zarówno krytyki, jak i publiczności.

Nick jest kawalerem z Nowego Jorku. Jego rodzice przeszli na emeryturę i wyjechali na Florydę, a w Nowym Jorku zostali dziadkowie, z którymi Nick widuje się co tydzień na niedzielnym obiedzie. Jednak pewnego razu Nick niespodziewanie odwiedza dziadków w czwartek i mówi im, że awansował w pracy i musi przeprowadzić się do Seattle. Dziadkowie za wszelką cenę chcą zatrzymać wnuka przy sobie. Sami są emigrantami i potomkami emigrantów z Europy. Założone w Ameryce rodziny jawiły im się jako niezmienne i blisko trzymające się klany. Jednak czasy się zmieniły i z tej niezmienności i stałości jako pierwsi wyłamali się rodzice i siostra Nicka. Kiedy klan chce opuścić Nick, zarówno on, jak i dziadkowie muszą dojrzeć do myśli, że bycie blisko niekoniecznie oznacza mieszkanie kilka ulic dalej. Sam proces dojrzewania jest bolesny dla obu stron, pomysły na zatrzymanie wnuka - absurdalne, a poczucie winy Nicka skutkuje nocnym rajdem do szpitala.
Ostatnie dni spędzone przez Nicka z dziadkami owocują pogłębieniem relacji obu stron. Z „mechanicznej”, nawykowej jak niedzielna msza w kościele, powstaje wieź głęboka, która nie liczy dystansu dzielącego kochające się osoby.

Przez rzekę, przez las to kolejna po Kłamstewkach, granych od 2016 w Teatrze Kwadrat, „rodzinna” sztuka DiPietro, z fantastycznymi rolami dla aktorów starszego pokolenia.

Ekstrawagancko urządzony domek gdzieś na amerykańskich przedmieściach. Jack Brooks, wysoko ceniony i wyceniany malarz – przystojny gburowaty narcyz – oczekuje wraz z przedsiębiorczą, pewną siebie młodą żoną Anną (również malarką) wizyty swojego marszanda Vincenta, który ma omówić z artystami warunki sprzedaży dzieła zatytułowanego „Martwa natura w czerwieni 4”. Wizyta zapowiada się dość niecodziennie, bowiem małżonkowie, zirytowani nielojalnością Vincenta, zaplanowali go tego wieczoru… uśmiercić. I kiedy już, już gotujemy się opłakiwać przyszłego nieboszczyka, okazuje się, że Anna udaje tylko przed Jackiem wspólnictwo w planach zamordowania marszanda, w rzeczywistości planując wciągnąć tego ostatniego w morderczy spisek przeciwko mężowi (w zatarciu śladów pomocne mają być notorycznie przez niego pisane, a „niewykorzystane” listy samobójcze). Ale czy rzeczywiście? Kto kogo tak naprawdę planuje zamordować i czy plan się powiedzie? Jaką w tym wszystkim rolę odegra energicznie odrzucająca zaloty pracodawcy, temperamentna gosposia Kasia? Najbardziej wyeksponowanym meblem w salonie jest kapsuła relaksacyjna, która odegra w wątku zabójstwa rolę niebagatelną. Leitmotivem muzycznym dramatu będzie dobiegający z wnętrza kapsuły szlagier o jakże znaczącym refrenie „Que sera, sera” – co będzie, czas pokaże…

Pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji czarna komedia utrzymuje w napięciu aż do ostatnich sekund. Ale nie tylko o suspens tu idzie. Dramat traktuje o chciwości, zemście, potrzebie uznania i wreszcie wadze tożsamości twórczej (z której Anna – jak się okazuje, prawdziwa autorka sygnowanych przez męża prac – czuje się przezeń okradziona).

Autor wprowadza potoczny, momentami mocno pikantny język (czego przedsmak mamy już w otwierającej dramat śpiewnej rymowance: „Ach śpij, kochanie / jakaś menda łazi tu po ścianie / zaraz wezmę jakiś trep / przypierdolę mendzie w łeb…”). Najbarwniejsze kwestie padają z ust zabawnie kaleczącej angielszczyznę/polszczyznę gosposi Kasi.

Kłamstewka to ciepła komedia o miłości w małżeństwach z różnym stażem. Syn zdradza ojcu w tajemnicy, że ma romans z młodą trenerką osobistą. A kiedy ojciec wraca do domu, Alicja od razu zauważa, że jej ukochany mąż Bill po meczu tenisowym z synem zaczął dziwnie się zachowywać i coś przed nią ukrywa. Kobieta zaczyna wiercić mu dziurę w brzuchu, by ten zdradził, o co chodzi. W końcu nikt nie zna cię tak dobrze, jak własna żona... Zdeterminowana, by dowiedzieć się, co się dzieje w młodym małżeństwie, zaprasza syna z synową na "spontaniczny" podwieczorek. Pełne komicznych sytuacji śledztwo Alicji skutkuje zaskakującą rodzinną szczerością, jakiej nikt by się nie spodziewał. Krytyczne i zabawne, Clever Little Lies to opowieść o miłości i małżeństwie na dobre i na złe... W tej historii na niejedną próbę wystawia się nie tylko instytucję małżeństwa, ale również koalicję między ojcem a synem i kobiecą solidarność.