Wieloobsadowy, monumentalny dramat
Rozbudowana, wielowątkowa sztuka, której akcja toczy się na różnych poziomach czasowych.
Reżyser dostał dotację na zrobienie sztuki o Bielsku-Białej w miejscowym teatrze. Śledzi więc losy mieszkających tam teraz i dawniej postaci znajdując wiele tajemnic i nierozwiązanych zagadek. Za głównego bohatera obrał sobie tytułowego, żyjącego w drugiej połowie XIX wieku Theodora Sixta, najbardziej tajemniczego ze wszystkich mieszkańców miasta, którego żona była znanym w mieście medium. W sukurs idą mu młodzi członkowie bielszczanie śledzący losy miejscowej XIX-wiecznej masonerii, którzy również proponują swoją wersję historii miasta.
Sztuka zaczyna się od mocnego, intrygującego i wciągającego akcentu - spektakularnego seansu spirytystycznego zorganizowanego przez mieszkańców miasta w drugiej połowie XIX wieku. Poznajemy tam dawnych fabrykantów, m.in. Sixta i jego żonę, postacie, które to z kolei będą potem na scenie odtwarzać aktorzy przygotowujący przedstawienie.
Próba rekonstrukcji historii miasta i losów jej mieszkańców, zarówno tych współtworzących dawną fabryczną potęgę tego miasta Niemców i Żydów, jak i powojennych pracowników uwłaszczonych fabryk, oczywiście nie może się udać. To rodzaj idée fixe. Świat realny kreowany na scenie przez aktorów sąsiaduje momentami ze światem duchów. Pozostaje jedynie opowiedziana historia, w której nie wiadomo, co jest prawdą, a co jedynie zmyśleniem. Władze miasta po obejrzeniu fragmentów przygotowanego spektaklu odbierają Reżyserowi dotację, ale on już został zainfekowany tym wirusem. Chce opowiedzieć historie odkrytych przez siebie postaci do końca.
Miasto wydaje się tu być głównym bohaterem. Autor opowiada o nim, jakby było żywym organizmem, który pożera swoich mieszkańców, wysysa z nich krew jak wampir, a jednocześnie jest czymś nieokreślonym, pogmatwanym, składającym się z pojedynczych istnień ludzkich, które wchłonęło.
Sztuka Artura Pałygi jest tajemnicza, mami wieloma tropami, jest w niej magia i poezja. Chwała temu reżyserowi, który zmierzy się z nią na deskach teatru.
dla ADiT: Joanna Olczak