Ivana tka sieć fantazji dotyczących wymarzonego partnera, nie zauważając, jak bardzo się w tę sieć wplątuje. "Ten Będzie Inny" − powtarza niby zaklęcie; zupełnie inny niż przemocowi, toksyczni czy nieobecni ojcowie, bracia, wujkowie. Kobieta z pasją snuje swoją fantazję: jej partner będzie antyreprezentacją tego, czego w swoim życiu doświadczała ze strony mężczyzn. Nie są to wygórowane wymagania, ot, wystarczy, że będzie czuły, troskliwy, odpowiedzialny, by mówił "moja malutka".
Rojenia Ivany są kontrapunktowane przez sarkastyczne komentarze Mirelli, która wie, jak mocno zakorzenione są patriarchalne wzorce. Dlatego kpi z marzeń Ivany, jednocześnie zachęcając ją do reprodukowania nierealistycznego mitu piękna: inwestowania w wygląd celem usidlenia (i przechytrzenia) mężczyzny. Do dwugłosu dołącza Jovana, kobiety nie tworzą jednak chóru czy prawdziwego dialogu. Zamiast wzmacniać siostrzeństwo, pielęgnują wrogość, docinają sobie. Stopniowo narracja rozpada się na osobne opowieści: o wymarzonym facecie, który okazuje się przemocowcem dopuszczającym się gwałtu na partnerce, o nieobecnych czy nieporadnych ojcach, osamotnionych matkach, idealizowanych braciach, wątpliwościach związanych z macierzyństwem. Bohaterki tracą swoją podmiotowość, nie umieją się scalić, balansują między rolami córek, partnerek, matek. Harmonijne relacje kobiet oparte na wzajemnym zrozumieniu okazują się utopią realizującą się wyłącznie w formie sennego powidoku.
Język Stašy Bajac jest oryginalny, miejscami poetyckimi, a innym razem − dosadny czy wręcz wulgarny:
"MIRELLA: Twoje usta powinny być jak mały dmuchany materac, na którym będzie spoczywał jego penis, miękkie i troskliwe. Twoje usta to dwa kawałki najświeższej pomarańczy, które możesz przebić tylko cienką igłą. Za twoimi ustami skrywają się zęby, którymi gryziesz każdą pindę zbliżającą się do jego szyi i jego nóg, i jego auta. Twoje usta to poduszeczki, na których składa swoją brodę, twoje usta wywijając się tworzą wgłębienie pod nosem, w którym zatrzymasz na chwilę spermę, dopóki się nie rozrzedzi i nie spłynie po brodzie".
Jak pisze Andrej Čanji:
*W projekcie Ten będzie inny podejmowana jest nie tylko kwestia kiczu, lecz przedstawiona zostaje przede wszystkim perspektywa kobiet, które wskazują patriarchat i złą sytuację ekonomiczną jako główne przyczyny pewnej «popowej frywolności» i niegodnej pozazdroszczenia pozycji kobiet w takiej społecznej konstelacji".
Ten będzie inny to elektryzująca, krwista, a jednocześnie przejmująca do głębi sztuka o nieudanych próbach wyrwania się z zaklętych − mentalnych i społecznych − kręgów. Jej kontynuacją (choć może bardziej pasowałoby określenie lustrzane odbicie) jest tekst Ta będzie taka sama, opowiadający o kobietach z męskiej perspektywy i prowadzący do szokującego finału dylogii.