Sztuka jest próbą podróży przez pamięć dzieciństwa i okresu dojrzewania w krótkich scenach, fleszach, obrazach. Sceny zabawne i perwersyjnie żenujące przeplatają się z obrazami nostalgicznymi i mrocznymi. Szkoła, pierwsze miłości, młodzieżowe imprezy utopione są w szarym i mrocznym sosie polskich lat 80-tych. Cytaty z Generała Jaruzelskiego przeplatają się z listami do Limahla, LEGO i Samanthy Fox. Papa Dance i Italo Disco zderza się Siekierą i Lechem Janerką. Obok siebie pojawiają się wuefiści, zomowcy, badylarze i zniszczeni przez system ludzie. Proces przywoływania zdarzeń, smaków, obrazów z przeszłości jest również procesem tworzenia dzisiejszej świadomości. Próbą zrozumienia, kim jestem dzisiaj, jak moje dzieciństwo wpływa na mnie w moim codziennym tak zwanym dojrzałym życiu. Rozbicie muru z 1989 roku ma charakter symboliczny i egzystencjalny – dla każdej z postaci ów mur jest indywidualnym doświadczeniem, konfrontacją z samym sobą. Tekst i obrazy scen są inspirowane opowieściami aktorów i realizatorów. Wiele z nich powstało w toku pracy, bezpośrednio na scenie, metodą improwizacji.
 |  |