Pan Lampa to niezły ekscentryk! Głowa tego sympatycznego staruszka rozbłyska jasnym światłem - stąd jego imię. Ów przemiły pan, razem z jego nieodłączną futrzastą towarzyszką Piesą, zamieszkuje tajemnicze Domczysko, miejsce otwarte dla wszystkich gości. Są wśród nich pchle siostry posilające się smutkami, rozmiłowana w straszeniu Pani Straszyńska, Pan Dosłowny, który wszystkie frazeologizmy odczytuje bardzo serio, rozgniewany Wścieklak czy Babcia Drapcia, która wdrapuje się na wszystkie niedostępne miejsca, by móc prowadzić misję obserwacyjną. Ta banda sympatycznych, najprzeróżniejszych postaci potrafi się zjednoczyć w obliczu kryzysu: wspólnie pomagają Piesi, która połknęła kawałek dnia. Bohaterowie decydują się z Piesą podzielić okruchami swoich dni. Wszystkie przeciwności można pokonać, jeśli tylko poprosimy o pomoc naszych przyjaciół.
Autorka tworzy cykl scen, które, zgodnie z jej zaleceniem, można dowolnie składać jak wielobarwne puzzle. W tym świecie ograniczać może tylko wyobraźnia - a jak wiemy, jest wielogłowym smokiem, którego nie sposób okiełznać! Ale Malina Prześluga delikatnie wprowadza najmłodszego widza również w trudny temat - temat śmierci, odchodzenia. W przepięknej scenie Pana Lampę odwiedza niepozorna Ciemność:
"PAN LAMPA Zgasnę?
CIEMNOŚĆ Boi się pan?
PAN LAMPA Nie.
CIEMNOŚĆ To dobrze. Nie trzeba się bać. Ciemność i światło to dwie strony tego samego życia. Gonią się, jak Słońce goni Księżyc. Ale, inaczej niż one, w końcu się spotykają".
Pan Lampa to, jak pisze autorka, "sztuka dla małych dzieci i dużych dorosłych". Każdy poczuje się w Domczysku jak w przytulnym domku.