język polskijęzyk angielski

Nie ma

Gatunek sztuki
Dramat
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły
Sztuka zrealizowana w ramach Teatroteki przez WFDiF (reż. Natalia Sołtysik, 2017 r.); sztuka dostała pierwszą nagrodę (ex-aequo) na Festiwalu Dramatu „STREFA KONTAKTU” w 2016 r., organizowanym przez Wrocławski Teatr Współczesny oraz Miasto Wrocław; druk w: "Dialog" 2/2018

Oto historia, która się wydarzyła i nie wydarzyła. Występują w niej ludzie, których nie ma – umarli czy nigdy ich nie było? Może nawet nie mieli prawa zaistnieć, bo ich egzystencja warunkowana jest postrzeganiem wsi przez ludzi „z zewnątrz”. A wieś dla wielu wciąż pozostaje terra incognita. Według niektórych to siedlisko wszelkiej patologii: alkoholizmu, przemocy, ciemnoty. Dla innych to sielski-anielski zakątek rodem z sentymentalnej pocztówki. Polska wieś wydaje się nie mieć własnej tożsamości.

Sztuka Nie ma wyrasta z takiej właśnie obserwacji. Akcja dzieje się we wsi Żabki Małe, zaludnionej przez mieszkańców pragnących za wszelką cenę wyrwać się z tego piekiełka. Proza życia zaburzona jest przez swoiste danse macabre – martwi snują się po miejscowości, zupełnie jakby czuli się równi żywym. To liminalne zawieszenie wcale nie musi skończyć się rozwiązaniem konfliktu – zarówno mieszkańcy, jak i duchy są „uwiązani” do ziemi, nie mogą pójść ani w jedną, ani w drugą stronę, by w jakikolwiek sposób zmienić swoje przeciętne życie. Kaśka pragnie wyjechać do Hiszpanii i zostać tancerką flamenco, choć wiemy, że to tylko mrzonki. Zwrot wydarzeń doprowadził do tego, że gubi strój – pozostaje jej wrócić do Żabek do ojca-oprawcy. Podobnie Gosia zwana Beatą na skutek zrządzenia losu z metropolii trafia na wieś – na nic zdały się wszelkie próby zanegowania swojej prawdziwej tożsamości. Te oraz inne postacie tworzą trochę groteskowy – ale przede wszystkim dojmująco smutny – korowód życiowo pogubionych osób. W finale jedynym możliwym docelowym miejscem „ucieczki” okazuje się cmentarz.

 

Formularz zamówienia sztuki

Zamawiana sztuka: Nie ma