Sztuka Maria i Pierre rozpoczyna się w czasie, w którym młodzi, trzydziestoletni pasjonaci i naukowcy, Pierre Curie i Gustave Bémont, pracują w nieogrzewanym uniwersyteckim laboratorium nad swoimi innowacyjnymi wynalazkami. Jednak trudne warunki pracy, brak realnego wsparcia władz uniwersytetu, a także ograniczona ilość czasu, wynikająca z konieczności prowadzenia zajęć dydaktycznych, sprawiają, że poszukiwania młodych naukowców nie idą najlepiej. Brak satysfakcjonujących efektów wzbudza irytację i niezadowolenie ich przełożonego, pana Chevrier, który odcina im dostęp do niezbędnego do ogrzewania węgla, a także przydziela do współpracy polską, nie mówiącą po francusku, naukowczynię, Marię Skłodowską. Dołączenie młodej kobiety do zespołu zmienia układ sił w laboratorium. Bardzo szybko okazuje się, że Maria tylko udawała, że nie mówi po francusku, a w rzeczywistości posługuje się obcym językiem bez żadnego problemu. Kobietę charakteryzuje jednak nie tylko niezwykła przebiegłość i spryt, ale również niesamowita pracowitość, determinacja i prawdziwa pasja, która na zawsze odmieni świat nauki.
Ron Clark, opowiadając o małżeństwie noblistów, stara się płynnie przeplatać ze sobą zawodowe i prywatne wątki, w ten sposób tworząc, niepozbawioną ciepła, komediową historię o podążaniu za marzeniami. Czyli o drodze, na której nieuchronnie będą czyhać instytucjonalne ograniczenia, a także problemy natury ekonomicznej, ale którą warto podjąć mimo wszystko. Tym bardziej, jeśli nie jest się samemu i można liczyć na wsparcie osoby, którą się kocha. Bo wtedy wszystko staje się prostsze. Nawet odkrycie Radu.