Jedna z jednoaktówek cyklu złożonego z trzech utworów, zatytułowanego Marionetten, której prapremiera odbyła się 1903 w Deutsches Theater w Berlinie. Utwór jest sentymentalnym obrazkiem uzupełniającym panoramę społeczeństwa Wiednia przełomu wieków. Eduard i Georg spotykają się przypadkowo po latach nie wydając się nazbyt szczęśliwi, chociaż Eduard lepiej niż Georg ułożył sobie życie – ma żonę i dziecko, mimo że za młodu uważał, że nie jest stworzony do szczęścia rodzinnego. Tytułowym lalkarzem okazuje się Georg, który manipulował uczuciami przyjaciela, chcąc stworzyć mu iluzję szczęścia: popchnął w jego ramiona swoją ukochaną, obecnie żonę Eduarda. Sam wycofał się z życia, gardzi bogactwem, rodziną i typowym mieszczańskim pojmowaniem szczęścia, najbardziej ceni sobie wolność bez zobowiązań.
 |  |