Autor dodaje do swojej sztuki podtytuł "Kwantowa fantazja romantyczna w jedenastu scenach z epilogiem". Owa "kwantowa fantazja" zasadza się na koncepcji wieloświatu, czyli zbioru wszystkich możliwych wszechświatów w innych wymiarach. Pogrążony w żałobie po stracie żony mężczyzna zaczyna wyobrażać sobie, jak wyglądałoby jego życie, gdyby nie związał się z tą kobietą i nie musiał przeżywać teraz dotkliwej żałoby. Okazuje się jednak, że niezależnie od podjętych decyzji wszechświat zawsze pcha go w ramiona Elisy...
Gdybym cię nie poznał przypomina nieco Konstelacje Nicka Payne'a. Autor przedstawia alternatywne wersje losów Eduarda, Elisy oraz ich przyjaciół, Oscara i Clary. Eduardo pielęgnuje w głowie wspomnienie dziewczynki, którą poznał jako dziesięcioletni chłopiec na weselu. Tą dziewczynką jest oczywiście Elisa. Los powoduje ponowne spotkanie bohaterów w trakcie studiów. I choć nie we wszystkich scenariuszach Eduardo staje na ślubnym kobiercu z Elisą, to zawsze przyciąga ich do siebie dziwny magnetyzm.
Niełatwo jest ustalić, który z planów rzeczywistości jest tym prawdziwym. Czy Eduardo naprawdę stracił żonę i dwójkę dzieci, a teraz próbuje poradzić sobie z traumą, projektując różne wizje pewnej historii? A może wszystko to jest rojeniem pacjenta, który budzi się ze śpiączki po wypadku, i który nigdy nawet nie założył rodziny? A może wypadek nigdy się nie wydarzył, a Eduardo i Elisa żyją w "najlepszym z możliwych światów" − czyli w tym, w którym mogą po prostu być ze sobą, cieszyć się swoją doczesnością bez żadnych przeszkód? Ta wielowarstwowa sztuka stwarza wiele możliwości interpretacyjnych, a także inscenizacyjnych (przeskoki czasowe w kolejnych scenach, np. z czasów obecnych do lat 80. i 90., dają fantastyczne pole do popisu dla scenografa i kostiumografa).
Gdybym cię nie poznał to intrygująca historia romantyczna, w której udaje się jednak uniknąć czułostkowości. Język dramatu jest żywy, pulsujący, bywa ostry, pojawiają się elementy komediowe. W sztuce przewijają się też utwory muzyczne, m.in. te wykonywane przez Beatlesów czy Franka Sinatrę. Rola Elisy jest zatem wyzwaniem dla utalentowanej wokalnie aktorki.