Już za życia szykujący sobie w mieszkaniu katafalk Jar Bum oraz jego żona, Ula Bum, to rodzice Emilki Bum, młodej, zapracowanej i mieszkającej w mieście kobiety, która, zajęta innymi, „ważniejszymi” sprawami, dotychczas nie ułożyła sobie prywatnego życia. Dziewczyna szukając spełnienia w roli matki, decyduje się za pieniądze wynająć mężczyznę, który ją zapłodni, i umawia się z nim w swoim rodzinnym domu. Całej „akcji” towarzyszą jej więc rodzice, Sister (siostra matki), a także Est lub Esta, służący rodziny, który wbrew swojej męskiej fizyczności w rzeczywistości czuje się kobietą. Pomimo wszystkich ustaleń, przeprowadzonej zgodnie z podpisaną umową „inseminacji” i pozytywnego wyniku testu ciążowego, ostatecznie dochodzi do poronienia. Rodzina Emilki zaczyna więc szukać „bardziej tradycyjnych” sposobów rozwiązania tej sytuacji. Podczas gdy członkowie rodziny przeglądają serwisy randkowe, zastanawiając się, kto spośród nich mógłby odegrać rolę zapładniacza, Esta pokazuje reszcie zdjęcie Kizia, dawnej szkolnej miłości Emilki, i proponuje aby napisać do niego z ofertą matrymonialną.
Pełna dowcipnych dialogów i napisana potocznym językiem komedia Wiesława Wadowskiego to ironiczna parodia współczesnych związków i relacji, które zostają sprowadzone do skapitalizowanej, transakcyjnej wymiany. Sztukę wieńczy jednak idealistyczne zakończenie, w ramach którego ostatecznie zwycięża pierwsza, prawdziwa, szkolna miłość, a powtórnie przybyły do domu rodziny Bumów „pan inseminator” okazuje się zupełnie zbędny. Pozostaje mu już tylko udzielić ślubu szczęśliwie zakochanej młodej parze i odtańczyć pierwszy taniec z – wyzwoloną i ubraną w kobiecy strój – Estą… I to właśnie ona, pozornie poboczna postać, w komedii Wadowskiego staje się symbolem prawdziwej miłości, która uzdrawia rodzinę państwa Bumów i odpowiada za szczęśliwe zakończenie sztuki.