Zabawna, lekko pikantna komedia balansująca w elegancki sposób na granicy dobrego smaku. Bardzo francuskie w stylu. Sztukę wypełniają tytułowe dialogi penisa, a raczej dialogi z penisem, które nieustająco toczy jego właściciel, Andre. Andre znajduje się w przededniu swoich 40-tych urodzin. Jest mężczyzną wolnym, inteligentnym, z zawodu architektem, czekającym wciąż na pojawienie się tej jedynej. Roger, jego penis, jest głosem czystej natury, wiecznie nawołuje Andre do zdecydowanych działań na froncie damsko-męskim, gdy tymczasem bohater pragnie czegoś więcej niż tylko szybkiego numerku. Tym samym dialog, który z sobą toczą, jest typowym sporem między naturą a kulturą, między cielesnością a duchowością, między instynktem a rozumem. Jednak przeniesiony na tak oryginalny i nie wyeksploatowany grunt staje się źródłem niewyczerpanego, często wyrafinowanego komizmu.
Przezabawne są sytuacje, gdy Andre usiłuje nawiązać intelektualny kontakt z podrywaną dziewczyną, a tymczasem Roger wciąż zagrzewa go do działania (nieodparcie narzuca się film Woody'ego Allena "Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale wstydzicie się zapytać"). Przezabawne są ich rozmowy, gdy namawiają się, w jaki sposób zabrać się do rzeczy. Przezabawna jest sytuacja, gdy rozczarowany Roger domaga się w ramach rekompensaty pieszczot od swojego właściciela (w końcu panowie śpią w jednym łóżku, bo przecież łączy ich nierozerwalna więź). Wspólnie czytają sobie pisma dla kobiet z poradami na temat seksu, kochają się i nienawidzą.
Roger wciąż poucza Andre, daje mu rady, obśmiewa jego postępowanie, obraża się, życzy sobie, żeby Andre nosił czerwone majtki, narzeka, że mu niewygodnie w prezerwatywie itp. Zachowuje się jak rozkapryszone dziecko.
Kiedy w końcu wspólnie (!) zdobywają śliczną Clarę, młodą Amerykankę, Rogerowi, jak zazdrosnemu kochankowi, nie podoba się to, że kobieta za bardzo zaanektowała łazienkę, że zostawia suszarkę w umywalce. Nie chcę, żeby ona nam się tu wtrącała we wszystko! - mówi w końcu Roger. Straszy Andre tym, że na pewno Clara będzie chciała, żeby się z nią ożenił. Zaraz potem z kolei narzeka, że jest głodny. Przecież nie chcesz spotykać się z Clarą - mówi zniecierpliwiony Andre. Są inne - odpowiada krótko Roger.
Kiedy Andre zajęty jest pracą zawodową, nie ma czasu dla Rogera, co wywołuje u tamtego głęboką depresję. Andre w końcu ulega presji i spotyka się ze swoją dawną przyjaciółką Veronique, ale niestety Roger nie staje na wysokości zadania. Teraz znowu usiłuje zniechęcić Andre do Veronique, a Andre daje mu rady, jak zapobiec przedwczesnemu wytryskowi... W końcu postanawiają sobie - nigdy więcej seksu bez miłości. Ale Roger ma nowy pomysł, chce mieć z Andre dziecko...
Zabawne dialogi, komiczne sytuacje, błyskotliwe komentarze do spraw damsko-męskich, a do tego fenomenalna wiwisekcja męskiej natury i postrzegania świata przez pryzmat... Rogera. To wszystko sprawia, że ta oryginalna sztuka jest inteligentną rozrywką z drugim dnem. Ucieszy i rozbawi zarówno prawdziwych macho, jak i ortodoksyjne feministki.
Joanna Olczakówna dla ADiT
Prapremiera Polska odbyła się 9 czerwca 2007 w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie, reż. Krzysztof Galos.