Inspiracją do powstania sztuki Pavla Kohouta była twórczość Artura Schnitzlera (dokładnie dramat Korowód), jako podkład muzyczny posłużyło w tym wypadku Bolero Maurice Ravela. Sztuka Schnitzlera ukazuje zachowanie się obywateli austriackich w sytuacjach miłosnych uniesień, dokładniej mówiąc przed i po akcie. Dramat ten stał się powodem wielkiego skandalu, burzliwych protestów i interwencji cenzury. Dziś trudno zrozumieć owe zgorszenie moralne, ponieważ sam akt seksualny był w zamierzeniu autora na scenie ukryty w ciemnościach. Nie chodzi tu o pornografię, raczej o erotyczny zapis zachowań seksualnych homo sapiens. Człowiek przedstawiony jest tu w sytuacji, kiedy musi się odsłonić, dosłownie i w przenośni, i w ostateczności przekonuje się, co to znaczy płciowość i jak przelotny jest ów stan. Współczesny dramaturg nie może spowodować tak wielkiego zamieszania jak za czasów CK monarchii. Można mówić o wszystkim, zniknęły wszystkie tabu. Ale być może dlatego dziś erotyka nie ma tak pociągającego zapachu i smaku zakazanego owocu. Staje się środkiem do poprawy życia i kariery, wątłym posmakiem miłości w oziębłym związku, zemstą za obrazę. Ale mimo to w tym łańcuchu pojawia się czułość i wierność. Pavel Kohout napisał dowcipną i okrutną komedię o życiu intymnym współczesnych czeskich biznesmenów.
Światowa premiera sztuki miała miejsce w czerwcu 2004 w Pilźnie.
dla ADiT: K. Krauze
