Wielka nierządnica z Babilonu i inne sztuki mityczne oraz Udręka życia i inne dramaty rodzinne to wybór łącznie osiemnastu tekstów Hanocha Levina w przekładach Agnieszki Olek, Eli Sidi, Michała Handelzalca, Włodzimierza Ledera i Michała Sobelmana. Publikacje uzupełniają wstępy Justyny Biernat.
Wydania dofinansowane ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Sztuki opublikowane w Wielkiej Nierządnicy...:
- Wielka nierządnica z Babilonu
- Wszyscy chcą żyć
- Utracone Trojanki
- Lokaje
- Cesarz Gok
- Chudy żołnierz
- Płaksy
- Ichś Fiszer
Hanoch Levin (1943 – 1999), jeden z najbardziej rozpoznawalnych izraelskich artystów, wystawiany i ceniony na całym świecie. Reżyser, autor dramatów, opowiadań, piosenek, wierszy i książek dla dzieci. Powstają o nim prace naukowe, książki, artykuły, organizowane są konferencje i wystawy poświęcone jego wizji teatru. Levin jest twórcą oryginalnego języka, przez jednych uwielbiany, przez innych krytykowany za brutalne, nazbyt wulgarne – w ich ocenie – środki ekspresji. Prezentowane w niniejszej antologii dramaty są rozważaniami nad sensem cierpienia, istnieniem Boga i losem człowieka w jego zmaganiu się z przeznaczeniem
"Publikowane w niniejszej antologii teksty powstawały w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, tworząc panoramę mitycznych postaci i opowieści przekształcanych przez twórczą wyobraźnię Levina. Pisarz, poeta i krytyk teatralny Haim Nagid nazywał je dramatami mitycznymi lub metafizycznymi, natomiast dla izraelskiej znawczyni teatru i dramatu Nurit Yaari są one spektaklami losu. Badacze izraelskiego teatru Ahuva Belkin i Gad Kaynar z kolei wpisują twórczość Levina, obok Nissima Aloniego czy Josefa Bar-Josefa, w nurt dramatów uniwersalno-egzystencjalistycznych, ponieważ dotykają one kwestii samotności i lęku. (...)
Mit oraz baśń w zbiorze tekstów nazywanych mitycznymi czy metafizycznymi stają się dla Levina kolejnym narzędziem, inspirującym tworzywem w procesie ustanawiania własnej, fikcyjnej rzeczywistości.
Rzeczywistość ta doskonale eksploruje bogactwo antyku, w szczególności grozę i okrucieństwo mitycznych opowieści oraz komediową dosadność. Mit splata się z realnością w ostatniej scenie szpitalnej, w której Levin wraz ze swoimi fikcyjnymi, konającymi bohaterami w sposób karykaturalny, ale i niezwykle intymny mierzy się ze strachem przed przemijaniem."
Z wstępu Justyny Biernat do Wielkiej Nierządnicy... pt.: „Ocean wytchnienia. Dramaturgia Hanocha Levina”.
Patronaty:
