Teatr Telewizji, TVP Kultura, godz. 20.00
Szwarc i Szwarciska wiodą wspólne szczęśliwe życie do czasu, kiedy kobieta odmawia swojemu mężowi pocałowania jej w palec… którym dopiero co dłubała sobie w nosie. Ta odmowa wywołuje niespodziewanie katastrofalne skutki dla ich związku. Szwarciska wzywa więc na pomoc Popera, któremu wyjawia prawdę o konflikcie z mężem i wstydliwym powodzie odmowy pocałunku. Przyjaciel rodziny decyduje się wyjaśnić wszystko Szwarcowi. Jego interwencja przynosi pozytywne skutki, jednak Szwarc nie będzie w stanie zapomnieć nigdy swojej żonie, że wprowadziła obcego człowieka w ich niezwykle intymne i nieco wstydliwe sprawy. Bardzo szybko zacznie podejrzewać ją o romans z Poperem, a samemu mężczyźnie życzyć śmierci. Zbiegiem okoliczności (lub nie) ich przyjaciel faktycznie zaczyna się gorzej czuć i gorączkować, przez co wzbudza coraz większe zainteresowanie samej Szwarciski, która odwiedza go co dzień, aby go wesprzeć i sprawdzić jak się czuje, co z kolei szalenie irytuje Szwarca. Poper zmęczony napiętą sytuacją, a także swoim gorszym samopoczuciem, postanawia przed śmiercią w końcu się ożenić. O pomoc w tym celu prosi swojego przyjaciela Kaca, który idzie na dworzec autobusowy, aby znaleźć mu partnerkę…
Komediowa sztuka z piosenkami Hanocha Levina to śmieszno-gorzka opowieść o miłosnym trójkącie. Jak się okazuje, tytułowy bohater od dawna kochał się w zamężnej Szwarcisce i nawet w momencie, w którym w jego życiu pojawia się była prostytutka Kulpa, gotowa, aby spędzić z nim życie, Poper wciąż tęskni do nieosiągalnej dla niego kobiety. Szwarc będzie jednak gotów zrobić wszystko, aby pozbyć się mężczyzny z ich życia. Poper ostatecznie umiera samotny, a Szwarc i Szwarciska wracają do swojej małżeńskiej rutyny.
Utracone Trojanki to jedna ze sztuk mitycznych Hanocha Levina. Dramat oparty jest na antycznych tekstach Eurypidesa - Trojanki oraz Hekabe. Izraelski autor w swoim utworze skupia się na momencie po zakończeniu oblężenia Troi. Ukazuje swoisty krajobraz po bitwie, który przypomina prawdziwe pogorzelisko. Król Priam, a także jego synowie Hektor i Parys, są martwi. Tak samo wielki grecki wojownik Achilles, znajdujący się po przeciwnej stronie konfliktu.
Akcja sztuki rozpoczyna się, kiedy oblegający Troję zwycięzcy wodzowie mają zadecydować nie tylko o losie samej Heleny (przyczynie wojny), ale również wszystkich trojańskich kobiet, pozbawionych opieki swoich mężczyzn. Te kobiety to królowa Hekabe, jej córki Kasandra i Poliksena oraz synowa (wdowa po Hektorze) Andromacha. Hanoch Levin portretuje brutalną rzeczywistość zarządzaną przez mężczyzn. Bardziej niż na okrucieństwie samej wojny, skupia się na tym, co po niej pozostaje. Przedstawia świat z perspektywy osieroconych kobiet, które bez swoich mężczyzn tracą z dnia na dzień pozycję społeczną i okazują się być wyłącznie przedmiotami, przekazywanymi z rąk do rąk kolejnych władców. Levin poświęca każdej z nich oddzielną scenę. Tak więc otrzymujemy monolog wieszczącej Agamemnowi klęskę Kasandry, opis przerażającego zbiorowego gwałtu na Poliksenie, a także scenę pożegnania Andromachy ze swoim synem, który zostaje zrzucony przez Greków z murów Troi. Obserwatorką tego całego okrucieństwa staje się stara i bezradna królowa Hekabe. Wznoszone przez nią żale i prośby nie przynoszą jednak żadnego skutku. Najbardziej podmiotową i zaradną kobiecą postacią trojańskiej tragedii okazuje się być, paradoksalnie, piękna Helena, zarzewie całego konfliktu. Jako jedyna, dzięki manipulacji i umiejętnemu korzystaniu ze swojej urody, jest w stanie przeżyć w bezlitosnym świecie walczących o władzę, a także prawo do kobiecego ciała, mężczyzn.
Sztuka izraelskiego dramatopisarza zaskakuje oryginalnym językiem. Hanoch Levin w swoim dramacie łączy poezję i melancholię z niezwykłą brutalnością i naturalizmem opisów dokonywanych przez Greków okrucieństw. Utracone Trojanki to współczesna reinterpretacja znanej nam wszystkim bardzo dobrze mitycznej historii. Jej nowe ujęcie, a także skupienie się na kobiecych wątkach, sprawia, że może wybrzmieć na nowo.
