Dwa przypadki Doktora Valmy to sztuka jednego z najsłynniejszych hiszpańskich dramatopisarzy XX wieku. Antonio Buero Vallejo był uczestnikiem hiszpańskiej wojny domowej, potem do 1945 roku był zamknięty w więzieniu. Te doświadczenia nie pozostały bez wpływu na poniższą sztukę, która została napisana w 1964 roku Ze względu na panującą wówczas frankistowską cenzurę, dramat (będący jednoznacznym głosem sprzeciwu wobec okrutnego torturowania więźniów politycznych) miał swoją prapremierę w Wielkiej Brytanii. Pierwszego wystawienia w Hiszpanii doczekał się dopiero – po upadku dyktatury generała Franco – w 1976 roku.
Antonio Buero Vallejo akcję swojej sztuki osadza „w naszych czasach, w dalekim kraju o nazwie SURELIA”. Jej głównymi bohaterami czyni małżeństwo: Daniela i Mary Barnes. Mężczyzna pracuje w (posiadającej bardzo złą sławę) Sekcji Politycznej Departamentu Bezpieczeństwa (DB), która zajmuje się torturowaniem więźniów, sprzeciwiających się panującemu reżimowi. Daniel dotychczas nie przejawiał żadnych wątpliwości czy etycznych dylematów ze względu na wykonywaną pracę. Jednak kiedy zostaje zmuszony do okaleczenia genitaliów niewspółpracującego więźnia, mężczyzna (z niezrozumiałych dla siebie na początku powodów) zaczyna mieć problemy z potencją. W tym samym czasie Mary odwiedza jej była uczennica (Lucila), która okazuje się być żoną przetrzymywanego więźnia. Mary dotychczas nie zdawała sobie sprawy z tego, na czym polega praca jej męża. Po spotkaniu z Lucilą Daniel będzie stawać się jej coraz bardziej obcy, a jego samego zaczną nachodzić coraz większe wyrzuty i wątpliwości. Jak się jednak okaże, wydostanie się z matni DB nie będzie wcale takie łatwe, a cała historia zakończy się prawdziwą tragedią.
Swoistym narratorem sztuki jest tytułowy psychoterapeuta Doktor Valmy, który opisuje przypadek małżeństwa Barnesów. Ich historię poznajemy więc z jego perspektywy. Jako przypadek, przy którym - jak sam deklaruje - jego „cała zawodowa praktyka okazała się nieprzydatna”. Drugim (tytułowym przypadkiem), który stanowi punkt odniesienia i swego rodzaju klamrę dla historii Barnesów, jest casus małżeństwa, które mieszkało obok nich po sąsiedzku. Pan w smokingu i Pani w wieczorowej sukni zarzucają kłamstwo lekarzowi. Nie wierzą w jego opowieść. Antonio Buero Vallejo przy ich pomocy opowiada o społecznej znieczulicy i ludziach, którzy zatykają uszy i zamykają oczy na okrucieństwa, które dzieją się pod ich własnym nosem… Ale jak mówi Doktor Valmy:
"Na naszym bardzo dziwnym świecie jeszcze nie można utożsamiać niedowierzania z szaleństwem. A takich jak oni są miliony. Miliony ludzi, którzy postanowili nic nie wiedzieć o świecie, na którym żyją."