Wielokrotnie nagradzana francusko-algiersko-amerykańska dramatopisarka i librecistka, która od dziesięcioleci pisze o prawach człowieka. Jej sztuki i opery były wystawiane w kraju i za granicą. Nowy musical Filloux Welcome to the Big Dipper (kompozytor Jimmy Roberts) miał premierę na Off-Broadwayu w York Theatre, a jej sztuka How to Eat an Orange miała premierę w La MaMa Downstairs Theatre. Nowa sztuka Catherine White Savior została nominowana do The Venturous Play List. Ostatnie sztuki Filloux obejmują: turning your body into a compass, dramat internetowy livestream w CultureHub, NYC; whatdoesfreemean? w Nora's Playhouse, NYC; Kidnap Road, La MaMa, NYC; Selma '65, NYC; Luz, La MaMa i Looking for Lilith w Louisville, KY. Catherine jest librecistką czterech wyprodukowanych oper. Orlando (kompozytorka Olga Neuwirth) jest pierwszą operą w Wiedeńskiej Operze Państwowej napisaną przez kobiecy zespół kompozytor-librecista (Grawemeyer Award 2022); Where Elephants Weep (Chenla Theatre, Kambodża, kompozytor Him Sophy, transmisja w kambodżańskiej telewizji narodowej i Broadway on Demand). Filloux podróżowała ze swoimi sztukami do obszarów dotkniętych konfliktami, w tym do Bośni, Kambodży, Gwatemali, Haiti, Iraku i Maroka, a także do Sudanu i Sudanu Południowego w ramach zagranicznej trasy czytelniczej z Międzynarodowym Programem Pisarskim Uniwersytetu Iowa. Uzyskała francuską maturę z filozofii z wyróżnieniem w Tulonie we Francji. Była prelegentką dla mediów i organizacji na całym świecie.
https://www.catherinefilloux.com/
Przez ostatnie trzy dekady Catherine Filloux podróżowała po świecie w obszary objęte konfliktem, tworząc sztuki podejmujące tematykę praw człowieka i społecznej sprawiedliwości.
Odwiedziła Irak, gdzie w języku kurdyjskim wystawiono jej dramat o honorowym zabójstwie, The Beauty Inside, w którym wystąpili aktorzy z całego kraju. Sztuka Photographs from S21 i opera Where Elephans Weep została zagrana w Kambodży przez aktorów kambodżańskich i amerykańskich. W Stanach Zjednoczonych jej sztuki i opery dotyczyły masowych uwięzień, praw wyborczych, imigracji i azylu politycznego. Ostatnie stworzyła we współpracy z programem Lamp Lifeboat Ladder - projekt z ocalałymi uchodźcami w Grecji oraz z Rehabilitation Through the Arts - projekt z pisarzami wcześniej osadzonymi w więzieniach, wspiera także kambodżańskich więźniów politycznych.
"New York Times" nazywa twórczość Filloux „pochłaniającą… wzywającą do działania... wzbudzającą szok i smutek”.
"Immigrant Report" pisze, że jej sztuki są „czymś więcej niż tylko historiami, są katalizatorami; autorka chce, byśmy wyszli z teatru nie tylko z zadowoleniem i refleksją, ale też chęcią dokonania w świecie zmian”.
"Exeunt twierdzi", że „walcząca o prawa człowieka Filloux otwiera oczy na zasadnicze problemy wymagające naszej większej uwagi”.
Według „Broadway World” autorka „umiejętnie wykorzystuje tematykę utworów do uruchomienia potrzeby niesienia pomocy, wyzwalając w nas człowieczeństwo i odruch troski o każdą osobę i społeczność znajdującą się w kryzysie”.
Jako dziecko Francuza i Algierki, Filloux dorastała w świadomości bycia outsiderką, co wpłynęło na całą jej twórczość.
„To niedopuszczalne, że kobiety wciąż nie mają praw; to niedopuszczalne, że biedni pozostają biedni. Teraz jest czas na sztukę, na zmiany, na piękno i na prawa człowieka; nie przyjmę odmowy” – deklaruje autorka.