Ur. 28 lipca 1941 w Numei w Nowej Kaledonii, zm. 5 sierpnia 1988 w Beverly Hills australijsko-amerykański scenarzysta, aktor, reżyser i producent filmowy. Matka była Australijką, ojciec Amerykaninem. Był drugim z kolei z sześciu synów, wychowywanych na przedmieściach Sydney. W roku 1959 rodzina przeprowadziła się do rejonu zatoki San Francisco, gdzie Colin uzyskał stypendium na Uniwersytecie Stanforda i, pragnąc zostać pisarzem, podjął studia o kierunku filologicznym, by po trzech latach porzucić plany o karierze pisarskiej. Opuścił szkołę, a chcąc uniknąć rekrutacji na wojnę w Wietnamie, zgłosił się w roku 1962 do pracy w wydawanej w Niemczech gazety wojskowej "Stars and Stripes", gdzie przez trzy lata redagował dział sportowy. Po opuszczeniu armii wrócił na uniwersytet, by ukończyć studia, pracując jednocześnie jako zawodowy aktor w San Francisco. Zainspirowany filmami obejrzanymi na Montreal World’s Fair, zapisał się w roku 1968 do Szkoły Filmowej UCLA, bo zapragnął zostać filmowcem. Na trzecim roku stworzył scenariusz do filmu Harold i Maude. Złożony do Paramount Pictures przez wynajmujących mu mieszkanie producentów Edwarda i Mildred Lewisów, scenariusz w ciągu weekendu został przez wytwórnię zakupiony. Higgins był producentem filmu, reżyserował Hal Ashby, a zagrali w nim Ruth Gordon i Bud Cort. Film był początkowo porażką kasową, by jednak w ciągu kilku lat stać się kultową komedią graną na całym świecie. W roku 1973 paryski reżyser Jean-Louis Barrault poprosił Higginsa o dokonanie scenicznej adaptacji Harolda i Maude, w której chciał obsadzić swoją żonę Madeleine Renaud. Spektakl cieszył się wśród krytyków i widzów olbrzymią popularnością i grany był w teatrze Barraulta przez siedem lat. Sztuka była czterokrotnie wznawiana w samym Paryżu i rokrocznie wystawiana w różnych częściach świata. W 1976 roku Higgins stworzył kasową komedię Transamerican Express, w której zagrali Gene Wilder I Richard Pryor. W roku 1978 zadebiutował jako reżyser własnego scenariusza filmu Nieczyste zagranie, w którym główne role powierzono Goldie Hawn i debiutującemu Chevy Chase’owi. W 1980 napisał i wyreżyserował wielki hit Od dziewiątej do piątej – z Jane Fondą, Lily Tomlin i debiutującą na ekranie Dolly Parton. W 1982 zaadaptował musical sceniczny Najlepszy mały burdelik w Teksasie i wyreżyserował go, obsadzając w głównych rolach Dolly Parton i Burta Reynoldsa. Film stał się najbardziej kasowym musicalem lat osiemdziesiątych. W roku 1985 u Higginsa zdiagnozowano HIV. Artysta zmarł trzy lata później. Fundacja Higginsa kontynuuje jego humanitarną działalność.