Aharon Appelfeld, urodzony w 1932 roku w Czerniowcach na Bukowinie, zaliczany jest do najwybitniejszych współczesnych pisarzy izraelskich. Jego matka zginęła z rąk nazistów, ojciec zaginął bez śladu. On sam jako dziewięcioletni chłopiec znalazł się w obozie, z którego udało mu się zbiec. Po trzech latach ukrywania się w lasach Ukrainy został przygarnięty przez oddział Armii Czerwonej i zatrudniony w kuchni polowej. W 1946 roku Appelfeld przedostał się do Palestyny, gdzie wstąpił do wojska. Ukończył Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie. Obecnie wykłada literaturę hebrajską na uniwersytecie Ben Guriona. Jest autorem wielu esejów, opowiadań i powieści, m.in. Be'et uw'ona ahat (W tym samym czasie, 1982), Katerina (1939), wyróżnionej National Jewish Book Award Mesilat barzel (Droga żelazna, 1991; polski przekład w przygotowaniu), Michre hakerach (Kopalnia lodu, 1997) oraz autobiograficznej Sipur chaim (Historia jednego życia, 1999). Książki Appelfelda, w tym Badenheim 1939, przełożone na dwadzieścia osiem języków, przyniosły mu wiele międzynarodowych nagród literackich, m.in. Bialik Prize, Harold U. Ribelow Prize, a także Israel Prize i wiele nagrόd literackich w Europie.
 |  |