Czteroaktowa współczesna komedia, która za dekoracje obiera sobie stację kolejową i jej pracowników: zawiadowcę, kurierów, kurierki, sprzątaczy, którzy tak prześmiesznie zostali sportretowani w Pociągach pod specjalnym nadzorem - słynnej (i kultowej) czeskiej komedii sprzed ponad 30 lat.
Dwaj młodzi żołnierze dostają rozkaz zlikwidowania zakładników z maleńkiej wioski – wszystkich jej mieszkańców, mężczyzn, kobiety i dzieci. Zmuszają ich zatem do wykopania dużego grobu, po czym ich rozstrzeliwują. Podczas całej tej egzekucji ofiary śpiewają – i nie przestają śpiewać nawet, gdy są już martwe. Dla tych młodych żołnierzy zakładnicy nie przestaną śpiewać już nigdy. Jeden z żołnierzy ma żonę i dziecko, którego jeszcze nie widział, a które zginie w czasie zrzucania napalmu.
"Tak, coś słyszałem. Że wysycha? Chyba nawet widziałem jakieś zdjęcia w internecie."
Współczesna wersja Antygony. Dramat dzieli się na dwie części. Podobnie każdy z bohaterów istnieje w dwóch postaciach: współczesnej, żyjącej tu i teraz, i drugiej – mitologicznej, która jest jej pierwowzorem, protoplastą, funkcjonującą w poetyckim bezczasie. Pierwsza część sztuki rozgrywa się w porządku realistycznym, w instytucie filologii klasycznej na dużym uniwersytecie. Ma ona formę przeplatających się ze sobą monologów i dialogów, przerywanych niekiedy kwestiami chóru oraz partiami protoplastów bohaterów.
Autor na podstawie autentycznej historii rozważa problem tolerancji homoseksualizmu w środowisku wiejskim, niezwykle opornym na akceptację intymnych związków osób tej samej płci. Ta tragiczna opowieść sceniczna tyrolskiego pisarza jest zapisem beznadziejnej walki syna o uznanie jego inności przez ojca, z drugiej zaś strony jest historią również skazanych na niepowodzenie zmagań ojca o przywrócenie syna światu „normalnych”. Miłość i tolerancja nie idą tu jedną drogą, lecz rozchodzą się torami zaprogramowanymi przez tradycję, religię i cały kompleks uprzedzeń wobec innych.
(dwie 50-letnie, 30-letnia i 20-letnia, mężczyzna po 50-ce)
Adagio chorwackiej autorki sztuk teatralnych i pisarki Lady Kastelan jest dwuczęściowym utworem zachowującym jedność czasu, miejsca i akcji.
Akcja toczy się w jednym pomieszczeniu - pokoju z drzwiami prowadzącymi do kuchni.
Adam Geist wędruje przez życie w poszukiwaniu własnej tożsamości. W pewnym momencie przypadkowo „zarażony" grzechem nieświadomie dokonuje kolejnych zbrodni. Ta tragikomiczna, pasyjna historia - dramat drogi - opowiada o nieprzewidywalności ludzkiego losu i przyszłości człowieczeństwa, nieustannie narażanego na upadek. Porusza zagadnienie początku zła - grzechu pierworodnego człowieka, Adama - mężczyzny, którego czeka ukrzyżowanie. W tym poetyckim dramacie ukazany został świat pozbawiony łaski i szans na odkupienie.
Adonis to piękna i utalentowana papuga, której życie ogranicza się do klatki, nazwanej przez nią pałacem. Pewnego razu zauważa w swym królestwie dużą czarną kupkę, która okazuje się być Wroną. Na początku między ptakami z dwóch różnych "środowisk" dochodzi do spięć. Adonis nie rozumie Wrony, dla której najwyższą wartością jest wolność.
"Adonis: Co to jest wolność?
Wrona: No, wszystko to, co dookoła klatki. A ty siedzisz w klatce."
Dwóch młodych "dżentelmenów", Teodor i Fryc, zaprasza na kolację dwie panny, Marysię i Krystynę. Teodor liczy na to, że jego przyjaciel przy "słodkiej Krysi" zapomni o swoim romansie z niezwykle intrygującą i bogatą, lecz zamężną kobietą. Podczas imprezy u Fryca zjawia się mąż jego kochanki z plikiem listów miłosnych. Przybysz, zmuszony ratować honor, wyzywa Fryca na pojedynek. Fryc jest w szoku, nie spodziewał się takiego rozwoju sytuacji, dla niego romans był rozrywką. Prosi przyjaciela, by ten odwiózł damy do domu.
Agent doskonały
Copyright © 2018,
Designed by Stain Studio
