Sylwia, odnosząca sukcesy gospodyni politycznego programu telewizyjnego, poszukuje kandydatki, która prezentowałaby się dobrze przed kamerą. Gdy po godzinach pracy odwiedza ją ostatnia zainteresowana, zdumienie Sylwii nie ma granic – to kobieta o aparycji „pogiętej puszki po konserwie”, nieprzystająca do wyśrubowanych standardów telewizji. Początkowe zdumienie przerodzi się w szok, gdy okaże się, że kandydatka to tak naprawdę Daria, dawna przyjaciółka z lat dzieciństwa i wczesnej młodości, a złożone przez nią CV jest pretekstem do odbycia wstrząsającej rozmowy.
Rozmowa dwóch kobiet zaczyna się banalnie, od wspomnienia skradzionego czerwonego roweru, które niczym Proustowska magdalenka otwiera ciąg retrospekcji i asocjacji. Sylwia dowiaduje się, że Daria przez wiele lat była molestowana przez swojego ojca; sama Sylwia nie spisała się jako przyjaciółka – po tym, jak jej ojciec nakrył dziewczęta na pieszczotach, zrzuciła całą winę na swoją kochankę, co doprowadziło do definitywnego zerwania kontaktu i społecznego ostracyzmu wymierzonego w Darię. Rozbudzone wyrzuty sumienia oraz skrywana homoseksualna orientacja kładą się cieniem na wypełnionym sukcesami życiu Sylwii. Niegdysiejsza przyjaciółka proponuje jednak rozwiązanie, które może odkupić wypartą winę…