Mimo tytułu, który sugerowałby chwilę zadumy przy choince, sztuka Daniela Kehlmanna jest pełnym napięcia dwuosobowym thrillerem politycznym na temat terroryzmu i państwa nadzoru, skłaniająca widza do zajęcia stanowiska. Szalenie aktualny tekst, który dzieje się na scenie w czasie rzeczywistym.
Jest wpół do jedenastej wieczorem, 24 grudnia. Przesłuchiwana jest kobieta o imieniu Judith. Rzekomo nie wie dlaczego. Przesłuchuje ją Thomas. Judith została zatrzymana w taksówce i doprowadzona na komisariat. Thomas oczywiście wie o niej wszystko. Twierdzi, że również wie o planowanym przez nią ataku terrorystycznym, który Judith ma zamiar przeprowadzić wspólnie ze swoim byłym mężem o północy. O byłym mężu, Peterze, Thomas również wie wszystko. O ich nieudanym małżeństwie i o jego wizycie u Judith w przeddzień w godzinach od 14-tej do 22-giej. Co robili? I co tacy ludzie mają wspólnego z ideologią Dzihadu? Katastrofie można by jeszcze zapobiec, jeszcze Judith mogłaby zmienić zdanie. Jednak ona uparcie twierdzi, że nie ma z tym nic wspólnego. Jedne poszlaki świadczą za, inne przeciw. W sąsiednim pokoju przesłuchiwany jest Peter. Jak to zwykle bywa podczas równoległych przesłuchań, Thomas usiłuje przekonać jedną stronę do słabości drugiej. Jednak niełatwo złamać kobietę, która jest szefową katedry filozofii i zajmuje się Frantzem Fanonem i strukturalną przemocą. Judith również zadaje pytania, czym niszczy strategię Thomasa. Czas upływa. Jest za piętnaście jedenasta. Thomas, którego codziennym zajęciem jest pilnowanie Dżihadistów, staje w obliczu intelektualistki, która stawia pod znakiem zapytania istniejący system polityczny. Czy potencjalnie jest winna, bo na swoich seminariach stawia wątpliwe tezy? Thomas posuwa się dalej. Zabezpieczono podejrzane treści zapisane w komputerze Judith, który nigdy nie był online. Dlaczego nie był? Gdzie jest bomba? Sytuacja się zaostrza. Czas nagli. Wkrótce będzie za późno na interwencję. Jest za minutę północ.
Krótki przegląd recenzji
- Herbert Fottinger stawia na najważniejsze wartości, którymi dysponuje: na jasno opracowany tekst Kehlmanna i swoich dwóch aktorów, którzy przez 90 minut utrzymują widza w napięciu, nie korzystając z żadnych rekwizytów ( z wyjątkiem dwóch krzeseł). (APA)
- Padające tu aluzje są bardzo aktualne. (Wiener Zeitung)
- Po napisanej dla Josefstadt pierwszej sztuce pt. „Der Mentor” Kehlmann pisze drugą, w której zręcznie unikając egzaltacji słownej, porusza temat rozległego prewencyjnego nadzoru państwa, bazującego na wszechogarniającej podejrzliwości. (Kleine Zeitung)
- Kehlamann jeszcze nigdy nie był tak zdeterminowany politycznie jak tym razem. Napisana na zlecenie Josefstadt sztuka jest bezbłędnym thrillerem. Wyraźnie czuje się, jak coraz bardziej brakuje powietrza w szklanej klatce, jak wrogość narasta, jak przemoc werbalna zamienia się w fizyczną. (Mottingers Meinung).
- Daniel Kehlmann odpowiada na zagadnienia związane z czasami terroru i totalnego nadzoru zwartym, wspaniale zbudowanym thrillerem. Prostota całego zdarzenia jest imponująca, tekst genialny, a grający te dwie role Maria Kostlinger i Bernhard Shir robią to w sposób mistrzowski. Spektakl ten wyróżnia równowagą pomiędzy umiejętnie dozowanym humorem a przytłaczającym coraz bardziej napięciem, charakterystycznym dla thrillera. (NEWS)