Za oknem burza, przez którą Thomas dłużej został dzisiaj w pracy. Szuka młodej, pięknej i elokwentnej kobiety do roli Wandy w spektaklu wg adaptacji słynnej książki Wenus w futrze. Wanda Jordan spóźnia się 1,5 godziny, a Thomas jest zbyt zmęczony, by dać jej szansę. W dodatku aktorka spłyca znaczenie jego tekstu utrzymując, że to sadomasochistyczny pornol. Głównymi bohaterami książki Sacher-Masocha są Seweryn Kuziemski i Wanda Dunajew. Akcja powieści zaczyna się, gdy Wanda wpada do pokoju Kuziemskiego, chcąc zwrócić mu "Fausta", którego poprzedniego wieczora znalazła w brzozowym zagajniku przy rzeźbie Wenus. Postawiony pod ścianą i zauroczony nieoczekiwanym gościem Seweryn zdradza Wandzie przyczynę swojej miłości do futer – zaczęła się, gdy jego ciotka – silna, władcza, zmysłowa kobieta wymierzyła mu w dzieciństwie karę chłosty. Przyjemność seksualna kojarzyła mu się od tej pory z bólem i poniżeniem, a ciotka była dla niego ideałem kobiety, wcieleniem bogini miłości. Teraz Wanda jawi mu się jako wcielenie bogini, kobieta, której przez całe życie szukał. Thomas ulega prośbom aktorki i postanawia przeczytać z nią kawałek tekstu. Podczas próby ich role się odwracają: uważa ona, że Thomas byłby idealny do roli Kuziemskiego, daje mu znakomite wskazówki i staje się lekarstwem na jego reżyserską bezsilność. Według aktorki Wanda manipuluje Kuziemskim tylko pozornie – jest po to, by mógł zalegalizować swoją perwersję. Podejrzewa, że Seweryn to alter ego Thomasa, czego dowodzi przytaczając fakty z życia prywatnego reżysera. Gdy w sztuce Wanda i Seweryn zamieniają się rolami (Seweryn staje się oprawcą Wandy) – czynią to także aktorzy. To rola życia Wandy.
David Ives nie zdradza motywów, jakie kierują postępowaniem Wandy – aktorki, pozostawiając wiele miejsca dla wyobraźni. Dlatego będzie tyle interpretacji tej sztuki, ile wystawień.