Szczegółowa teoria życia i umierania Michała Zdunika ma formę polifonicznego słuchowiska rozpisanego na głosy żywych i umarłych. Opowiada historię Jana i Antoniny Żabińskich ukrywających Żydów podczas wojny w warszawskim Ogrodzie Zoologicznym. Dramat jest formą przede wszystkim muzyczną, dlatego trzeba go najpierw usłyszeć. Autor tworzy stricte muzyczną partyturę głosów, wyrzekając się tradycyjnie pojmowanej fabuły na rzecz improwizowanej audycji radiowej, w której słyszymy głos spikera oraz zmagającego się z materią własnego dzieła autora. Przy tym Zdunik jest w szczegółowej teorii życia i umierania najdalszy od utrwalania utartego mitu polskiego bohaterstwa, całkiem niedawno podniesionego przez hollywoodzki film z Jessicą Chastain w roli Antoniny Żabińskiej. Dla niego historia Żabińskich zmienia się w zależności od tego, jak i przez kogo będzie opowiadana. On sam traktuje teatr i dramat jako jedyne w swym rodzaju medium.
− ze wstępu Jacka Wakara do antologii Polska jest mitem. Nowe dramaty
Dramat poetycki inspirowany historią Jana i Antoniny Żabińskich, którzy podczas wojny ukrywali Żydów w warszawskim Ogrodzie Zoologicznym. Tekst ma polifoniczną formę słuchowiska: słyszymy głosy z przeszłości, głosy miasta oraz po prostu głosy kolejnych audycji radiowych o bohaterskim małżeństwie. Wersje przeszłości plączą się, a czego nie pamiętają świadkowie, dopowiadają duchy. Modernistyczny język przemyca pytania metafizyczne: o możliwość dotarcia do minionych wydarzeń oraz o sens tego, co się stało.
- za miesięcznikiem „Dialog” nr 5/2018, gdzie została pierwszy raz wydrukowana
- Sztuka ukazała się w antologii Polska jest mitem. Nowe dramaty, wydanej w kwietniu 2019 nakładem ADiT.