język polskijęzyk angielski

Smutna dziewczyna Sylvia Plath

Gatunek sztuki
Dramat
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły
Tekst wystawiono jako spektakl warsztatowy w Akademii Sztuk Teatralnych w 2019 r. w reżyserii autorki
Szczegóły obsady
+ inne postaci lub monodram dla kobiety

Kobiety nieustannie walczą o to, by być czymś (kimś?) więcej niż obrazem, ekranem, na którym projektowane są nierealistyczne oczekiwania. Autorka wykorzystuje biografię Sylvii Plath oraz główną bohaterkę Szklanego klosza, Esther Greenwood, by stworzyć odważny i poetycki utwór będący interpretacją "teorii smutnej dziewczyny".

Część pierwsza poświęcona jest aspirującej pisarce Esther. Alksnin przetwarza tropy z powieści Plath, wplatając w narrację współczesne odwołania, choćby do selfie-feminizmu, ballad Lany Del Rey, wymuskanych kadrów z popularnych mediów społecznościowych czy języka rodem z kolorowych pisemek. Greenwood poszukuje drogi do samorealizacji, zmagając się jednocześnie z nierealistycznymi oczekiwaniami. Towarzyszą jej Grzeczna Dziewczyna i Niegrzeczna Dziewczyna, będące być może dwoma sprzecznymi wewnętrznymi głosami. Druga część sztuki poświęcona jest Sylvii Plath. Plath traktuje swoje samobójstwo jako rodzaj spektaklu. Jest świadoma konsekwencji tego aktu - wie, że jej śmierć zmieni się w martwy, piękny obraz przetworzony przez kulturę i popkulturę. Nikogo nie obejdzie odejście Sylvii, nikogo nie dotknie emocjonalnie. Sam fizjologiczny, obrzydliwy aspekt umierania ulegnie estetyzacji. Plath zabiera głos nie tylko jako kobieta, lecz również jako artystka. Wie, że jej twórczość (w przeciwieństwie do dorobku jej męża) odejdzie w zapomnienie, jeśli nie dokona aktu zapadającego w pamięć. W tym przypadku jest nim oczywiście odebranie sobie życia.

Alksnin z wrażliwością i ironicznym poczuciem humoru przygląda się problemom kobiet w epoce masowej wizualności. Niezwykle istotny jest w nim również problem presji wywieranej na młode osoby stojące na przedprożu magicznego "sukcesu" − w przypadku Greenwood sukcesu na polu literackim. Ciągle rosnące wymagania dotyczące samorealizacji generują popyt na "inżynierów życia". Postać Mentorki w tym układzie reprezentuje wszystkie Matki, Ciotki, Redaktorki, Nauczycielki, Coucherki, Doradczynie − cały świat, który bez przerwy udziela rad, jak mamy żyć, czuć, wyglądać, zachowywać się, jednocześnie wyłączając samodzielne myślenie. Smutna dziewczyna Sylvia Plath może być tak naprawdę głosem jednej tylko osoby − zatem z powodzeniem można wystawić ją jako monodram.

 

Formularz zamówienia sztuki

Zamawiana sztuka: Smutna dziewczyna Sylvia Plath