Eli jest artystą standupowym, który w swoich występach często nawiązuje do własnej rodziny i bolesnych doświadczeń, jakich zaznał w dzieciństwie. To substytut terapii, ekshibicjonistyczny występ, którego czytelnik staje się uczestnikiem. Co jakiś czas w sztuce pojawiają się sygnały sugerujące tragedię z przeszłości protagonisty. Łatwo je jednak przegapić; autorka usypia czujność czytelnika lekkimi, komediowymi monologami. Z nich co jakiś czas wyłaniają się retrospekcje wskazujące na to, że rodzina głównego bohatera składa się z samych ekscentryków. Matka Miriam jest uwikłana w podejrzanie intensywną relację ze swoim bratem, Samem. Gdzieś wokół nich orbituje ojciec imieniem Mota, oddający się konfabulacjom na temat doświadczeń w wojsku. Z początku akcja przypomina kalejdoskop scen obfitujących w absurdalny humor będący znakiem rozpoznawczym wielu izraelskich twórców. Jest komicznie. Do czasu.
Eli, przy wsparciu swojej siostry Dafi, postanawia skonfrontować się z „nestorami” rodziny. Powrót do domu rodzinnego okazuje się podróżą do samego piekła. Oskarża brata matki o regularne molestowanie w dzieciństwie – wujek sypiał z chłopcem w jednym łóżku w tytułowym pokoju od podwórka. Swoim rodzicom Eli wyrzuca zaś wieloletnie zamiatanie problemu pod dywan.
Edna Mazya zręcznie wplata sygnały sugerujące tragedię z przeszłości protagonisty, łatwo je jednak przegapić, tak samo jak łatwo jest bagatelizować sygnały, że coś złego się dzieje, kiedy ważniejsza jest dobra opinia otoczenia. Autorka usypia czujność czytelnika…
- „Jedna z najbardziej ludzkich, poruszających sztuk wystawianych ostatnio na scenie. Pięć gwiazdek.”
“Yedioth Ahronoth”, 29.12.2016
- “Ból przeplata się z humorem w przekonującym i poruszającym występie”
“Calcalist”, 03.01.2017
- „Jedna z najlepszych izraelskich komedii… Pokój od podwórka to gwarancja rozmaitych doświadczeń – niesamowitej zabawy i śmiechu oraz bolesnego, destrukcyjnego dramatu. Nie wolno tego przegapić."
"Habama", 12.1.2017