Impulsem do napisania komedii był znajdujący się w Murnau upadły pensjonat o tej samej nazwie, w którym rodzina Horvátha latem roku 1920 oraz 1921 spędzała wakacje. Ten początkowo świetnie prosperujący hotel, w którym w 1924 ustawiono pierwsze w miasteczku radio, przyciągające całą okoliczną ludność, z roku na rok stacza się coraz niżej, by w końcu w 1927 zostać przekształconym w kamienicę czynszową. Schyłek hotelu staje się dla Horvátha inspiracją do ukazania upadku społeczeństwa w dobie narodzin niemieckiego faszyzmu, co stanie się częstym motywem późniejszych sztuk dramaturga. Zrujnowany pensjonat jest tłem dla perypetii życiowych bankrutów, którzy pozbawieni wszelkich hamulców, nie znając żadnych tabu, dla pieniędzy gotowi są zrobić wszystko. Przestaje on być miejscem wypoczynku dla śmietanki towarzyskiej, teraz staje się idylliczną kryjówką dla oszustów, hochsztaplerów, morderców i hazardzistów, do której po niespełna roku powraca Christine, kobieta spodziewająca się dziecka z właścicielem hotelu. Początkowe próby odwiedzenia jej od zamiaru poślubienia ojca dziecka szybko przeradzają się w konkury o jej względy na wieść o spadku, o czym dowiadujemy się ze słów swoiście łączących Boga ze światem interesów. Przejrzawszy niecne zamiary rzekomych wielbicieli, Christine opuszcza miasto porannym pociągiem, i jako jedyna z licznych bohaterek sztuk Horvátha zyskuje szansę na emancypację.
 |  |