Peg i Gunner to małżeństwo z ponad pięćdziesięcioletnim stażem. Gunner przez wiele lat prowadził firmę, teraz jest na emeryturze. Mieszkają w domu nad jeziorem.
Pewnego dnia rodziców odwiedza syn Jack.
W czasie wizyty okazuje się, że Gunner cierpi na coraz głębsze i częstsze zaniki pamięci. Żonie coraz trudniej przychodzi opieka nad nim. Peg chce przenieść się z mężem do specjalistycznego domu spokojnej starości. Gunner stanowczo protestuje. Nie chce spędzić ostatnich lat życia w szpitalnym otoczeniu.
Pewnego wieczoru oznajmia rodzinie, że przygotował polisę ubezpieczeniową na milion dolarów, a w razie śmierci w wypadku – na dwa miliony. Postanowił wziąć swoją łódź, dać się w niej znieść odpływowi i utonąć. W ten sposób zaoszczędziłby sobie i żonie upokorzenia stawania się „warzywem". A polisa będzie dla jego rodziny wspaniałym trofeum po jego tragicznej śmierci.
Peg i Jack uważają z początku, że Gunner ich nabiera – przez całe życie miał tendencję do robienia dowcipów, czasem bardzo bolesnych. Jednak Gunner przekonuje ich, że naprawdę zamierza „odpłynąć" swoją łodzią.
Czy chory człowiek ma prawo decydować o swoim życiu i śmierci, czy Gunner spełni swój zamiar? Czy chciwość okaże się motywem przewodnim w rodzinnych stosunkach, czy jednak więź zwycięży? Pomysł Gunnera rozpali sprzeczne namiętności między matką i synem. Doświadczenie tych emocji jest szansą, żeby poznali lepiej również samych siebie.
Bruce Graham znakomicie balansuje na granicy konwencji czarnej komedii i dramatu.
Krytyk NYT po nowojorskiej premierze porównywał tę sztukę do filmu Michaela Haeneke Miłość. Za ważną uznało ją również jury Jefferson Award przyznając jej nagrodę dla najlepszej sztuki roku.
Prapremiera The Outgoing Tide odbyła się w grudniu 2012 w nowojorskim 59E59Theaters