język polskijęzyk angielski

Normalne serce

Tytuł oryginalny
The Normal Heart
Tłumacz
Urbaniak, Mike
Gatunek sztuki
Dramat
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły
w sztuce znajdują się przypisy tłumacza dotyczące historycznych kontekstów utworu
Szczegóły obsady
obsadę można zredukować
Prapremiera
wystawienie "Normalnego Serca" zostało uhonorowane Nagrodą Tony za Najlepsze Wznowienie Sztuki (2011 r.) oraz Nagrodami Tony dla Najlepszego Aktora i Najlepszej Aktorki (2011 r., John B. Hickey, Ellen Barkin); na kanwie sztuki powstał film Odruch serca

Lata 80. ubiegłego wieku, Nowy Jork. Nieznana wcześniej choroba zbiera śmiertelne żniwo. Atakuje głównie homoseksualistów. Aniołem stróżem chorych jest poruszająca się na wózku doktor Emma Brookner (wzorowana na Lindzie Laubenstein, pionierce badań nad HIV/AIDS). Główny bohater, Ned Weeks, jest „radykalnym gejowskim aktywistą”. Wraz z grupą innych homoseksualistów podejmuje akcję mającą uświadomić nowojorczyków o zagrożeniu – kampania okazuje się jednak walką z wiatrakami lokalnych elit. Ukryta homofobia niektórych osób czy obsesyjne skrywanie orientacji przez „siedzących w szafie” członków establishmentu sprawiają, że aktywiści zostają sami na placu boju. Wkrótce sama Brookner stanie się orędowniczką ruchu, próbując przekonać decydentów, że problem zaczyna dotyczyć całej populacji.

Uważne zarysowanie kontekstu historycznego (uzupełnione o adnotacje od tłumacza, Mike’a Urbaniaka), odtworzenie zmowy milczenia i atmosfery paranoi wokół epidemii stanowią niezaprzeczalną wartość utworu, ale Normalne serce to również przekaz uniwersalny – o wspólnotowej odpowiedzialności, o eskapizmie i tożsamościowym konflikcie wewnętrznym, o marginalizacji problemów na skalę globalną kosztem sensacji, o odwadze w dążeniu do prawdy, wreszcie o skłonności do wypierania problemów dotykających całych społeczeństw. Nie bez przyczyny w rozmowie bohaterów pada odwołanie do Holokaustu, w tym oskarżenie skierowane do amerykańskich Żydów o brak pomocy dla ich pobratymców. To zjawisko zostaje porównane do piastujących wysokie stanowiska „zakamuflowanych” gejów, którzy przedkładają osobisty komfort nad interes ogółu. Sztuka Kramera opiera się nie tylko na aspekcie polityczno-społecznym. W mikroskali relacji międzyludzkich istnieją uczucia: samotność, czułość, namiętność, niepokój związany z niepewnością nosicielstwa. Są próby prowadzenia względnie stabilnego życia w obliczu rychłej śmierci. Sztukę zamyka wzruszająca scena symbolicznego ślubu na szpitalnym łożu śmierci, udzielonego przez przyjaciółkę – doktor Brookner.

Normalne serce to wielka broadwayowska sztuka z lat 80., jej produkcja została wznowiona w 2011 r. Inscenizacja daje możliwość popisu aktorskiego, przede wszystkim dla zróżnicowanej męskiej obsady, ale również dla wybitnej aktorki. Grupa walczących o swoje prawa homoseksualistów stopniowo się indywidualizuje, odsłaniając barwne osobowości. Z problemów społeczeństw wyłaniają się małe-wielkie dramaty jednostek. Życzymy Normalnemu sercu sukcesu w Polsce, porównywalnego z Aniołami w Ameryce Tony’ego Kushnera w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego w TR Warszawa.

Recenzje:

  • "Krew toczona przez Normalne serce, nową sztukę Larry’ego Kramera w Public Theater, jest wrząca. W tym ostrym dramacie polemicznym poświęconym – zarówno prywatnym, jak i publicznym – następstwom epidemii AIDS autor jest nieźle rozeźlony, potem robi się wściekły, na końcu – wręcz płonie furią."

New York Times

  • "Ta stara-nowa sztuka udowadnia, że teatr polityczny ma się dobrze – lepiej niż którakolwiek próba zrozumienia rozgorączkowanej współczesności przez teatr."

portal CurtainUp.com

Formularz zamówienia sztuki

Zamawiana sztuka: Normalne serce