Dietrich i Leander. Marlene i Zarah. Dwie światowe gwiazdy, dwie legendy już za życia. Czy spotkały się kiedyś? Podobno nie, ale kto wie? Beatrice Ferolli doprowadza do fikcyjnego zetknięcia się obu diw stulecia i czyni nas, jak by to powiedzieć, niemymi świadkami podglądającymi przez judasza wyjątkowe spotkanie, które absolutnie właśnie tak mogłoby przebiegać.
Sara Findeisen pojawia się na castingu w pewnym teatrze w Niemczech. Nie stara się jednak o uzyskanie roli, lecz proponuje dyrektorowi sztukę teatralną. Sztukę, którą napisała jej matka, pod warunkiem, że światło dzienne utwór ujrzy dopiero po jej śmierci. Cierpiący na brak czasu dyrektor niechętnie przystaje na propozycję Sary, że ona mu przeczyta tę sztukę.
Akcja przenosi się do eleganckiej damskiej łazienki wytwornego hotelu w Niemczech, około roku 1960. Zarah Leander wpada jak oszalała do łazienki i łyka duszkiem, przeklinając pana Leandera, całą zawartość fiolki z tabletkami nasennymi. Wkrótce po tym zjawia się Marlena Dietrich i rozpoznaje swoją wielką rywalkę. Dochodzi do słownego pojedynku o przeszłość i teraźniejszość, podczas którego panie nie pozostają sobie dłużne w słownych i śpiewanych docinkach na temat kochanków, małżonków oraz kręgosłupa politycznego w pamiętnych czasach II. Wojny Światowej. Trwa to aż do momentu, kiedy obie zauważają, że nie znajdują się same w łazience.
Będąca w zaawansowanej ciąży dziennikarka Findeisen, świadek intymnych zwierzeń swoich idoli, woła zza zamkniętych drzwi toalety o pomoc. Kłócące się diwy składają broń, a pomagając dziennikarce dojść do siebie, odkrywają że coś je łączy - coś, co mogłoby się przerodzić w przyjaźń.