Pisarka rosyjska, urodziła się 26 maja 1938 roku w Moskwie, w rodzinie urzędniczej. Dzieciństwo miała ciężkie, w czasie wojny doświadczyła głodu, tułała się, trafiła do domu dziecka pod Ufą. Po wojnie wróciła do rodzinnego miasta, ukończyła wydział dziennikarstwa Uniwersytetu Moskiewskiego. Pisywała do stołecznych gazet, współpracowała z wydawnictwami, z teatrem „Nasz Dom”. Od roku 1972 była redaktorką Centralnego Studia Telewizyjnego. Pierwszym opublikowanym jej utworem było opowiadanie Przez pola. Później przez ponad dziesięciolecie nie drukowano jej prozy, ukazującej „ciemne strony życia”, zbyt ciemne jak na wrażliwość radzieckiej cenzury. W małych teatrach wystawiano natomiast sztuki: powstałe w roku 1973 Lekcje muzyki wystawił w 1979 roku Roman Wiktiuk (Studio Teatralne Domu Kultury „Moskworieczje”); niemal od razu sztuka została zakazana. Cinzano wystawił teatr studencki we Lwowie. Teatry zawodowe zaczęły wystawiać jej sztuki w latach osiemdziesiątych: Teatr na Tagance – jednoaktówkę Miłość, „Sowriemiennik” – Mieszkanie Kolombiny, MChAT – Chór miasta Moskwa. Lepsze czasy dla twórczości Ludmiły Pietruszewskiej nadeszły wraz z pierestrojką. Wystawiano jej sztuki, drukowano liczne opowiadania. W roku 1996 wydano pięciotomowy wybór jej utworów. Do dzisiaj mieszka w Moskwie, uprawiając liczne gatunki: prozę, poezję, dramat, scenariusze, piosenki, utwory dla dzieci.
W Polsce drukowano niekiedy jej pojedyncze utwory – jeszcze w latach siedemdziesiątych „Twórczość” opublikowała Nasz skład w przekładzie Ziemowita Fedeckiego. Później jej opowiadania publikowały „Literatura na świecie” i „Wysokie obcasy”. Niektóre trafiły do zbiorku Pieśni Słowian Wschodnich – był to zarazem tytuł cyklu nowelistycznego Pietruszewskiej.
W przekładzie Jerzego Czecha wyszły w Polsce dwie jej powieści - Numer Jeden albo W ogrodach innych wariantów (Świat Książki 2010) oraz Jest noc (Czarne 1912) – ta ostatnia weszła do finału Nagrody Literackiej Angelus. Teatry polskie wystawiały jej sztuki Cinzano i Urodziny Smirnowej (Teatr Stary w Krakowie, Teatr Atelier w Sopocie, Teatr im. Mickiewicza w Częstochowie), a także adaptację Naszego składu (Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu).